«..ακόμα πιο βαθιά στο λυγμό
ακόμα πιο βαθιά στο λαιμό..»
– από την Λουκία Πλυττά

Αλαφροΐσκιωτη και βλοσυρή
ανασηκώθηκε από τον τάφο των ένδοξων
η κάμπια και ίσαμε να φθάσει απόγευμα
γέννησε χίλιες φορές και ακόμα τόσες
—
ιδού το γλαυκό στολίζεται
πυρώσανε τα μάγουλά του
αδελφοσύνη μου φαιδρή
αδελφοσύνη μου σπασμένη
ο λεπτοδείκτης μάρτυρας
λεπτού θανάτου σου
κάθισε στο σκαμνί.
Του δικαστή το δάκτυλο
—
ακόμα πιο βαθιά στο λυγμό
ακόμα πιο βαθιά στο λαιμό
λύκου, αμνού
γυρίζοντας τον τροχό, μία φορά ακόμη.