«Δεν είναι όμως ψέμα η λέξη διάτορος;
Δεν είν’ η ύπαρξη φενάκη;»
– του Νίκου Κατσικάνη

Εκείνος που μπήκε στη δαιδαλώδη θλίψη
του τριαντάφυλλου
κρεμαμενος απ τα χλωρά του αγκάθια
Ανέκαθεν γνώριζε πώς κοιλοπονούν το έαρ
δυο χάρτινα μάτια στο ξετέλεμα της ύπαρξης
τάζοντας αιωνιότητα στη βίαιη δευτερολεπτοσύνη του φθαρτού.
Δεν είναι όμως ψέμα η λέξη διάτορος;
Δεν είν’ η ύπαρξη φενάκη;
Κατέβαινε το λιαστό δρόμο του ανθρώπου
κρατώντας σημειώσεις στο δέρμα του.