«Δεν έχει γεια
Στη γη που με ματώνει
Έχει νεκρούς
Στης θάλασσας τ’ αλώνι»
– γράφει ο Γιώργος Σ. Αλεξάνδρου

 

 

Δεν έχει γεια
Στη γη που με ματώνει
Έχει ματιά
Φτωχού που με καρφώνει
Έχει κλειστό
Παντζούρι στο μπαλκόνι
Κι ένα σκυλί
Που κλαίει και σιγολιώνει

Δεν έχει γεια
Στη γη που με ματώνει
Έχει φονιά
Κλεφτρόνι και πρεζόνι
Έχει φωνή
Ζητιάνου στο βαγόνι
Και μια ψυχρή
Σιωπή που με θυμώνει

Δεν έχει γεια
Στη γη που με ματώνει
Έχει νεκρούς
Στης θάλασσας τ’ αλώνι
Έχει κραυγή
Μητέρας που στοιχειώνει
Κι ένα παιδί
Που πια δεν μεγαλώνει

Με γονατίζει
Η γη που με ματώνει
Πώς με τσακίζει
Η γη που με ματώνει.