Σε βρήκε έξαφνα
Η απουσία της φωνής
Καθώς πατούσες στις υγρές πευκοβελόνες
Σε χτύπησε
Σαν τη γροθιά στο στομάχι…
Κι εκείνο το απέραντο κενό
Ένας μικρός θάνατος στα σπλάχνα
Σου έτρωγε τη σάρκα
Και χάραζε με τα νύχια του
Την απάθεια σου
Κραυγάζοντας σιωπή
Στις γωνιές της ανυπαρξίας…
Πρώτη φορά που αντίκριζες
Τα χίλια πρόσωπα της ερημιάς
Σε ένα…….
APODYOPTES 