Μεταμεσονύχτιες σημειώσεις #4

«Στη σκέψη και στην ποίηση είμαστε όλοι τυμβωρύχοι.»
– γράφει ο Νίκος Σταϊκούλης

60dfe7b6b447a7fe01a979542de16d1a

(Σύντομες, σκόρπιες  σημειώσεις, που φιλοδοξούν να γίνουν κάποτε κανονικά κείμενα.)


  • Για να εξετάσουμε αν κάτι είναι αληθινό, αν ο κόσμος μας είναι πραγματικός, θα πρέπει να ορίσουμε πρώτα και αυτό που δεν είναι αληθινό.
    Για να αντιληφθούμε ένα όνειρο, ότι ονειρευόμαστε και βρισκόμαστε σε μια πραγματικότητα που υπάρχει μόνο στο κεφάλι μας, απαιτείται πρώτα να ξυπνήσουμε και να το αντιπαραβάλλουμε με μια εμπειρία που ορίζουμε ως περισσότερο πραγματική. Τη στιγμή όμως που βρισκόμαστε μέσα στο όνειρο δεν έχουμε καμία γνώση κάποιας άλλης πραγματικότητας και η εμπειρία μας αυτή δεν είναι καθόλου λιγότερο «πραγματική» από εκείνη που βιώνουμε αφού ξυπνήσουμε. Στην ουσία, κανείς δεν εγγυάται ότι η εμπειρία μετά την αφύπνιση είναι πιο αληθινή από εκείνη που είχαμε πριν. Ο τρόπος που νιώθαμε και αντιλαμβανόμασταν το όνειρο, την «τεχνητή» πραγματικότητα, είναι και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τώρα την παρούσα εμπειρία.
    Στην πράξη, λοιπόν, δεν υπάρχει κάποιος «ψεύτικος» κόσμος, κάθε πραγματικότητα που ζούμε είναι μια έκδοση της αλήθειας.


  • Στη σκέψη και στην ποίηση είμαστε όλοι τυμβωρύχοι.

  • Όταν εκφράζουμε μια ιδέα, όταν μεταφέρουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας σε κάποιον, στην πραγματικότητα λειτουργούμε σαν βόμβες διασποράς, σαν ιοί, που προσπαθούν να πετύχουν την επιβίωσή τους ακόμη κι αν ο αρχικός ξενιστής δεν τα καταφέρει.

  • Αν αφαιρέσουμε όλες μας τις αισθήσεις έχουμε συνείδηση;

  • Θα προσπαθήσω να δώσω ένα παράδειγμα: κρατήστε την αναπνοή σας για 10 δευτερόλεπτα. Κι έπειτα συνεχίστε για άλλα 10. Και συνεχίστε για ακόμα 30. Κρατήστε την αναπνοή σας τόσο, που να νιώθετε το στήθος σας να καίει από τον αέρα που έχει μαζέψει μέσα του, τόσο που να αισθανθείτε τον πανικό να καταλαμβάνει το σώμα σας, κρατήστε την μέχρι το μοναδικό πράγμα που θα βρίσκεται στο μυαλό σας και το οποίο σβήνει ολοκληρωτικά οτιδήποτε άλλο έχει σημασία εκείνη τη στιγμή, η μοναδική λύση για να ζήσετε, για να φύγει αυτός ο πανικός που έχει φωλιάσει σε κάθε πτυχή του κορμιού σας, είναι να ξεφυσήξετε και να απελευθερώσετε ότι βαραίνει το στήθος σας.
    Αυτό είναι η γραφή.

 

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Μεταμεσονύχτιες σημειώσεις #4

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.