γράφει η Ευαγγελία Αγγελούση

H ανάσα κρατιόταν σφιχτά 

απ’ τη γλώσσα του

περιμένοντας τη σιωπή

που κρεμόταν απ’ τη δική της 

να πέσει πρώτη στο κενό.

Είν’ οι σιωπές 

το πιο μαλακό έδαφος 

για να προσγειωθούν 

κάποιες ανασφαλείς ανάσες.