«Τι ωραίος αραιός αέρας!
Φύσα, αέρα αραιέ, να αερίζεις τις ροδιές στις μυρωμένες ρεματιές».
Γλωσσοδέτες που συνδέουν ανενδοίαστα τις λέξεις με το γέλιο,
που μπερδεύουν τη γλώσσα,
που ευφραίνουν την καρδιά,
σε αντίθεση με τους γρίφους,
τους ανεξερεύνητους και δύσκολους.
Σαν τον δισεπίλυτο γρίφο της αγάπης σου.
Εγκαταλείπω.
Φεύγω για τις μυρωμένες ρεματιές με τις τρελές ροδιές.
Ο ευρών τη λύση αμειφθήσεται.