Στην έρημη πόλη τα βράδια γυρίζω
Το άρωμα σου πάλι μυρίζω

Νομίζω βλέπω τη σκιά σου
μα αλλού σκορπάς τα δειλινά σου

Βλέπω τα μάτια σου τα ηλεκτρισμένα
σε κάθε τοίχο, σε κάθε βλέμμα
κι όλο κρεμιέμαι σ’ ένα ψέμα

Πως δήθεν τάχα σε αγγίζω
μα είσαι μακριά
παύω να ελπίζω
και τη ζωή όπως κ εσύ
έτσι κι εγώ τη συνεχίζω
Μέσα στο γκρίζο.