Η λύση για να κερδίσεις καρδιές και νόες και να εισέλθεις στον κύκλο των αναγνωρισμένων (πάσης φύσεως) και επιτυχημένων (όποιου τομέα, προτιμάται ο καλλιτεχνικός), κερδίζοντας απολαβές και ευεργεσίες,  είναι να χρησιμοποιήσεις τη λέξη : ενσάρκωση. Όταν πλησιάσεις όλους αυτούς του κυρίους (και τις κυρίες), είναι πολύ καλό (και πολύ γοητευτικό) να τους προσφωνήσεις έτσι : κύριε ποιητά, κύριε δικαστά, κύριε τιμητά, είστε η ενσάρκωση της ίδιας της ποιήσεως, της ίδιας της δικαιοσύνης, της ίδιας της ηθικής (κι ούτω καθεξής). Επίσης, είναι ουσιώδες να πεις : είστε η ίδια η ποίηση. Η προφορά της φράσης (και της λεκτικής στάσης) μπορεί να περιλαμβάνει και το ρήμα ενσαρκώνετε (στον πληθυντικό ευγενείας) : την ίδια τη χώρα, άμα πρόκειται για πολιτικό ανήρ ή γυνή ( βρίθει η μικρή οικουμένη).

Μεγάλη λέξη η ενσάρκωση, σπουδαία τ’ αποτελέσματά της. Και επειδή κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί σε τέτοιο μεγαλείο, ιδιαίτερα άμα κουβαλάει και ψήγματα ηλιθιότητας (κοινά και στιγμιαία), ακόμα καλύτερα για σένα. Προσοχή μόνο μην πεις για το εν λόγω κύριο (ή κυρία) απλά :  είστε ο μιμητής, αλλά να τονίσεις : είστε ο ενσαρκωτής. Θετικό θα ήταν να περάσεις και σε μια ονοματολογία (πιασάρικη μα την αλήθεια), τότε δεν πρόκειται να σε ξεχάσουν (ποτέ). Κύριέ μου, ενσαρκώνεις (ενικός θαυμασμού) τον Μπουκόφσκι, τον Χέμινγουεϊ, τον Ντύλαν Τόμας, τον Φώκνερ και τον Στάινμπεκ (οι αγγλοσάξονες έχουν πέραση στο κοινό, ανήκουμε στη δύση), για τους μουσικούς ανακοινώνεις έναν Μπαχ, έναν Σοπέν, έναν Παβαρότι. Και για τους πολιτικούς ένας Κένεντι, ένας Ντε Γκολ, ένας Τσόρτσιλ  είναι ό,τι πρέπει. Είναι απαραίτητα  τα πρόσωπα που έχουν αποκτήσει «αιώνιες» βάσεις αναγνωρισιμότητας και θριαμβικής εξιστόρησης.

Οι ενσαρκωτές περήφανοι για την εικόνα και το έργο τους σε ασπάζονται άρδην. Ανακάλυψες αυτό που χρόνια οι ίδιοι αναγνωρίζουν στον εαυτό τους, επιτέλους. Η επιβεβαίωση και από  τρίτους –σχετικούς – παρατηρητές, ενισχύει την πίστη ότι εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ έναν σπουδαίο άνθρωπο. Κι αφού εκστόμισες και εκθείασες δεόντως την ενσάρκωση, κέρδισες  (πρώτο βήμα) την προσοχή και μετά (δεύτερο βήμα) την υποστήριξη για την είσοδο στον ανώτερο κύκλο. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος μην κάνεις κι εσύ την αυτογνωσιακή αποτίμηση (τρίτο και μετέωρο βήμα) και θεωρήσεις ότι ενσαρκώνεις κάποια σπουδαία προσωπικότητα. Πιστέψεις κι εσύ ότι  ήρθε η ώρα σου να «σώσεις» τον κόσμο και τον μικρόκοσμό σου, δια των έργων, των λόγων και της φυσικής παρουσίας.