Κάναμε τον θαυμασμό
να θέλει να μας θαυμάσει
και να ντρέπεται.
-γράφει η Ευαγγελία Αγγελούση

Κάναμε την λατρεία
ανίκανη ν’ αυτοσυστηθεί.
Κάναμε την αγάπη
να σκύβει ταπεινά
το περήφανο κεφάλι της
στον πυρήνα της συνύφανσής μας.
Κάναμε τον θαυμασμό
να θέλει να μας θαυμάσει
και να ντρέπεται.
Κάναμε την μαγεία
να βράζει μες στο καζάνι της συνύπαρξής μας
ένα φίλτρο
για να ξορκίσει τον εαυτό της.
Κάναμε τον έρωτα
να ζητά απογοήτευση
για να λυτρωθεί από εμάς.

Κάναμε την γη επίπεδη
πιάσαμε τις γωνίες της
τις ενώσαμε σ’ ένα πουγκί
και το πήραμε μαζί στη σπείρα μας.
Να το ανοίγουμε κάθε τόσο
να το πασπαλίζουμε με φεγγαρόσκονη
για να συντηρούμε πάντα
τη γήινη ύπαρξή μας
σαν μνήμη.

Γιατί αυτό ήμασταν στην γη.
Μνήμες ψυχής σε σώμα λάγνο
μα ανήμπορο να τις φυλακίσει….