Κι αν τα βράχια τον στηρίζουν
Κύματα τον ετσακίζουν
-γράφει ο Τάσος Κολοβούρης

Ένας φάρος φέγγει, φέγγει
Μόνος στον αέρα στέκει

Κόντρα αλμύρα να φωτίζει
Ό,τι ξένο τον φοβίζει

Κι αν τα βράχια τον στηρίζουν
Κύματα τον ετσακίζουν

Ναυτικοί σ’ αυτόν ελπίζουν
Και με ευχές τον εγεμίζουν

Μα σαν σωθούν και προσπεράσουν
Καταριούνται και χλευάζουν

Ένας φάρος φέγγει, φέγγει
Μόνος στον αέρα στέκει

Κι αν στους φάρους δεν πιστεύεις
Κι ό,τι έχεις καταστρέφεις

Κοίτα γύρω αναρωτήσου
Τι έχεις κάνει στη ζωή σου

Σήκω ξύπνα ανασκουμπώσου
Ήρθε η ώρα αυτή του κόσμου

Με τους φάρους στα ακρωτήρια
Πάντα στέκει μία ελπίδα