Παράξενο
που μια τραβάμε
και μια σπρώχνουμε
τις ώρες που χτίσαμε
όταν νιώθουμε ότι μας τυραννούν.

Παράξενο που μετρώ
το μπόι μου
με το αύριο.

Κι η ποίηση
θα μού ‘ρθει αύριο.
Κι η σκέψη
θα μού ‘ρθει αύριο.

Παράξενο πώς η πιο βαθειά
μορφή ελευθερίας
βρίσκεται όταν μας τυραννούν
και «δεν μας μένει επιλογή».

Στο μεταξύ
γράφω τα σχέδια
στο χαρτί
και θα τα πραγματοποιήσω
αύριο.