Σε φόρεσα σαν πιθανότητα
σε μια απεραντοσύνη ανυπόφορη.
– γράφει η Μαρία Βούλγαρη

Σαν μυστικό νυχτοφορεμένο ξαγρύπνησα
για ν’ ανταμώσουν οι πόθοι μας απρόσμενα.

Γαντζώθηκαν επάνω μου
οι φωτεινές επιγραφές της αποδέσμευσης
με μια καλαισθησία ανοιξιάτικων διαθέσεων.

Σε φόρεσα σαν πιθανότητα
σε μια απεραντοσύνη ανυπόφορη.

Κι οι απολήξεις του χειμώνα
καρποφόρησαν με λαμπρότητα το φως που λούστηκα απόψε
στο κάλεσμα της φωτιάς.

Γεμάτη αρώματα η νύχτα,
εκρήξεις επιθυμιών
κι η ποίηση θεόγυμνη να επιστρατεύει το κάλος της.</p>