Θα βάλω στο αθόρυβο τη μνήμη
κι ό,τι αγγίζει τις ηδονές της.
Έτσι θα καταδιώκονται οι σκέψεις
και θα σβήνει το φως η φυλακή
από μόνη της στο αδιέξοδο.
Κι όταν θα με συναντούν οι ενοχές
θα τις φλερτάρω με το φόβο
που ξέρει καλά να αμύνεται σε κάθε αδυναμία,
σε κάθε διάφανη, σακατεμένη επανάληψη.
Κι όταν θα μοιάζουν όλα μετέωρα και στεγνά,
θα επιτρέπω στο χρόνο
να φιμώνει τις αναστολές μου.
Κι εκεί στις ρωγμές μου
θα συλλαβίζω όλα τα αθόρυβα της μνήμης.
Έτσι απλά, λιτά κι απέριττα
για να με ψάχνεις
κάθε που θα κάνει βόλτα η πανσέληνος
στην αγκαλιά μου.
APODYOPTES 