«Σε ξέρει πιο καλά απ’ όλους
Ήταν εκεί από την πρώτη φορά που ένιωσες μόνος
Και είναι εκεί κάθε φορά που κανείς δεν σε καταλαβαίνει.»
-γράφει η Σοφία Κεχαγιά
Ήταν εκεί από την πρώτη φορά που ένιωσες μόνος
Και είναι εκεί κάθε φορά που κανείς δεν σε καταλαβαίνει.»
-γράφει η Σοφία Κεχαγιά
Νεράιδα ή μάγισσα;
Άντε να βρεις άκρη.
Σε αγγίζει, δεν την θες
λείπει, την περιμένεις
Σαν βρίσκεστε, αλλιώτικα μέρη συναντάς
ταξίδια διαφορετικά σε πάει
κάπου ψηλά πιο πάνω
Δύσκολος δρόμος πάντως.
Σε βλέπει χωρίς το αστείο προσωπείο που κρατάς για το κοινό
το κρυφτούλι μαζί της, άτοπο.
Σε ξέρει πιο καλά απ’ όλους
Ήταν εκεί από την πρώτη φορά που ένιωσες μόνος
Και είναι εκεί κάθε φορά που κανείς δεν σε καταλαβαίνει.
Σε αγκαλιάζει όπως κανείς
μα σε χαστουκίζει κιόλας καμιά φορά
Συχνά, μέσα στον κόσμο βγαίνετε χέρι χέρι
κι εσύ άλλοτε χαίρεσαι και άλλοτε θρηνείς.
Πάντα εκεί όταν θες να ξεφύγεις από την ανθρωπότητα.
Μαζί της ωρίμασες μωρέ
Ακούει την πόρτα του διαμερίσματος να κλείνει κι έρχεται
Συνέχεια. Εκεί. Πιστή.
Μοναξιά.