Έστυψα την άβυσσό σου
κι ήπια το έρεβός της
σταγόνα τη σταγόνα.
Την στράγγιξα
σαν το κώνειο της ποινής μου.
Τώρα πνίγομαι αργά.
Καίνε τα σωθικά της άνοιξης
που ετοίμαζα για σένα.
Τα δρόσισα αργά
με λίγο πάγο
τριμμένο απ΄ τη γροθιά της οδύνης μου
μα δεν μπορώ
να εμποδίσω τον πνιγμό μου.

Πες στους ιατροδικαστές
πως δεν ήταν καθαρή αυτοκτονία.
Ήθελα μόνο
να κουρνιάσω στην ψυχή σου
κι είχε πολύ σκοτάδι.
Εγώ απλώς το ρούφηξα…