Επιμένω σε κάτι που δεν έχει λογική.
Προσπαθώντας με επιμονή ν’ απογυμνώσω τη λογική καθώς μου αντιστέκεται.
Βραδιάζει κι από νωρίς όλα φωνάζουν το όνομά σου.
Εσύ και το αξεπέραστο βαθύ του ωκεανού στο ίδιο πρόσωπο.
Εσύ και η απόσταση, δυο λέξεις σε αναρίθμητα συναισθήματα.
Σε θέλω.
Σε σκέφτομαι.
Σε περιμένω.
Σε διεκδικώ.
Σε ερωτεύομαι.
Ξημέρωσε.
Κι ακόμα πλέκω τη μορφή σου στα δάχτυλά μου.