Άδειαζαν οι ψυχές από σαθρές ομιλίες,
καθρέφτιζαν τα απόνερα ενός βάλτου που οι άνθρωποι κολυμπούσαν ακόμη, ανθρωπότητα που έγινε αθλιότητα.
Έδειχναν να τους αρέσει αυτό το σκουρόχρωμο δηλητηριασμένο έλος
Έβλεπες τους γελωτοποιούς να κλαίνε ανέκφραστοι,
Όλα είχαν μια σκιά τίποτε δεν έμοιαζε όπως πια.
Γελούσες νευρικά ξέροντας ότι δεν ζεις πραγματικά
Προσπαθούσες να φωνάξεις για αυτούς που τους βουτούσαν στο έλεος του έλους
Οι απρόσωποι
Μήτε συναίσθημα μήτε ψυχή είχαν αδειάσει από την «λοβοτομή»

Χρήση συναισθημάτων, χρήση ψυχών, οργή θεών.

Άκουγες χτύπους καρδιάς και νόμιζες ότι η ψυχή είναι ζωντανή

Ήταν το τέλος η μέση και η αρχή, καμία χρονική στιγμή, είχαν όλα στο σκοτάδι χαθεί.