«Η Κωνσταντίνα (αποφεύγει τα προβλήματά της και) είναι μια χαρά.
Έχει μία (δεν θα την έλεγε κανείς) εκπληκτική δουλειά (στην οποία δεν αξιοποιεί το πτυχίο της).»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη

Η Κωνσταντίνα (αποφεύγει τα προβλήματά της και) είναι μια χαρά.

Έχει μία (δεν θα την έλεγε κανείς) εκπληκτική δουλειά (στην οποία δεν αξιοποιεί το πτυχίο της). Εργάζεται σκληρά (γιατί δεν αντέχει περισσότερο από δύο εβδομάδες χωρίς μισθό), φτάνει νωρίτερα από όλους (επειδή το άγχος της την ξυπνάει από τις 4 το πρωί κι έπειτα δεν μπορεί να ξανακοιμηθεί) και μένει ως αργά (έτσι ώστε να μην αμφισβητείται η δέσμευσή της στην εταιρεία). Βρίσκει όμως πάντα έναν λόγο για να είναι ευτυχισμένη (Αν και είναι πιο δύσκολο τώρα που οι ευθύνες είναι μεγαλύτερες).

Η Κωνσταντίνα συνομιλεί συχνά με τους γονείς της. Ανταλλάζει μηνύματα κάθε μέρα με τη μητέρα της (δεδομένου ότι η μητέρα της θεωρεί απαραίτητο να την ρωτά συνεχώς πώς τα πάει με τη ζωή της, έτσι ώστε να απορρίπτει τις επιλογές της).

Η Κωνσταντίνα (δεν είναι και τόσο σίγουρη ότι) έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση. Πρόσφατα άρχισε να βλέπει κάποιον (προκειμένου να απαλλαγεί από τις ερωτήσεις συγγενών και φίλων). Είναι ένας (όχι και τόσο) αστείο τύπος. Εκείνη (δεν νομίζει ότι) αισθάνεται σαν να έχει επιτέλους μια αληθινή σχέση και στην τελευταία τους έξοδο στο σινεμά (σε ταινία της επιλογής του), παραδέχτηκε ότι είναι ερωτευμένη μαζί του. (Γνώριζε ότι δεν είναι κι ότι ποτέ δεν θα ‘ναι, αλλά γνώριζε επίσης ότι ήταν αρκετά συμπαθητικός και ότι θα έκανε την οικογένεια και τους φίλους της να χαίρονται για εκείνη). Υπενθυμίζει λοιπόν στον εαυτό της πόσο τυχερή είναι που τον έχει.

Υπάρχει αρκετή δυστυχία στον κόσμο και η Κωνσταντίνα το γνωρίζει. Στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων, λοιπόν, θα μπορούσε η πορεία ενός μεμονωμένου ατόμου να έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία; Σίγουρα, αν έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει πέντε-δέκα ανθρώπους -με την ίδια λογική θα μπορούσε να επηρεάσει και εκατό. Αλλά τι γίνεται στην περίπτωση που δεν επιθυμεί να επηρεάσει κανέναν; Δεν θα ήταν κάτι σαν δώρο, σε έναν κόσμο υπερβολικό; (Υπερβολική εκμετάλλευση, υπερβολική δυσαρέσκεια, υπερβολική κακία, όλα στο μέγιστο βαθμό;)

Η Κωνσταντίνα ξυπνά εγκαίρως, χωρίς ξυπνητήρι (επειδή κάνει ανήσυχο ύπνο). Γυμνάζεται (αναγκάζοντας τον εαυτό της να σηκωθεί από το κρεβάτι) προτού ετοιμαστεί για άλλη μια μέρα στη δουλειά. Μπαίνει στο γραφείο με χαμόγελο (επειδή ξέρει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο για μακροσκελείς συζητήσεις και) γιατί είναι (καλό να δείχνει) ευτυχισμένη.

Η Κωνσταντίνα (αποφεύγει τα προβλήματά της και) είναι μια χαρά. Το γνωρίζει καλά (επειδή το επαναλαμβάνει αρκετές φορές στον εαυτό της κάθε μέρα). Είναι μια χαρά (Επιβάλλεται να είναι).