«Λέγαν πως όλο αυτό έμοιαζε με πόλεμο, αλλά δεν έμοιαζε. Επρόκειτο για κάτι άλλο. Δεν υπήρχε ξεκάθαρος εχθρός, δεν υπήρχαν μάχες, υπήρχε μονάχα η αδυναμία της ανθρωπότητας και πτώματα που σωρεύονταν…»
– γράφει η Αντωνία Κώστα- Φώτη Συνεχίστε την ανάγνωση «Φιλοσοφία μιας θανατηφόρας επιδημίας»
«Η λίμνη ήταν πολύ βαθιά, το φως του φεγγαριού αν και έντονο δεν έφτανε μέχρι τον πάτο της ή τουλάχιστον εκείνος δεν την έβλεπε, οπότε με όσο οξυγόνο του έμενε προσπάθησε για το καλύτερο. Ένιωθε όμως πως όσο αυτό λιγόστευε τόσο λιγόστευαν και οι ελπίδες του. Όμως να, εκεί κάτω από το κορμί του άρχισαν να εμφανίζονται μαύρες σκιές.»
-γράφει ο Κωνσταντίνος Λιάχης Συνεχίστε την ανάγνωση Ο παλαιός θεός (μέρος α’)
«Είμαστε όλοι μας 28 χρονών. Η μουσική, μια πλέιλιστ από συμπαθητικά μπιτάκια. Μετά βάζουν τραπ. Κλείνουν με κλασσικο χιπ- χοπ και Active Member. Η ώρα είναι δυο και μισή. Δε θα μείνουμε άλλο.
Θα σε πάρει ο Τάκης με το μηχανάκι; Ναι, ρε, συμφέρει, τι λες τώρα, στην ίδια γειτονιά μένετε. Ναι, μόνος μου, ‘δω δίπλα είναι. Καληνύχτα. Καληνύχτα.»
-γράφει ο Παντελής Αδαμίδης Συνεχίστε την ανάγνωση Το σόλο του Κομνηνού
«Θα φύγω και θα γράφω, συνέχεια. Να ξέρεις ότι όλα όσα έγραψα, όλα όσα θα γράψω κι όσα δεν θα γράψω και θα στοχαστώ, θα είναι για ‘σένα.»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Το γράμμα
«Σκυθρωποί, χαμογελαστοί και αδιάφοροι. Ανάμεσα τους, στην μέση περίπου της αποβάθρας, στέκεται στρατηγικά εκείνος. Τριανταφεύγα, Μάνο τον λένε. Σοβαρό βλέμμα, ατάραχος. Ντυμένος στην πένα. Γυρνά καμιά φορά και την κοιτάζει. Κάτι τον τραβάει σε εκείνη. Μονάχα ο ιδρώτας στον γκρίζο κρόταφό του μαρτυρά το άγχος του.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Τύχη
«Αμέσως μια υγρασία κάλυψε τα μάτια της και σωριάστηκε στην βελούδινη πολυθρόνα που έμοιαζε με θρόνο παλατιού. Τι αντιφατική εικόνα σκέφτηκε, τότε η χαρά μεθούσε τους ανθρώπους και τώρα η λύπη δηλητηριάζει κάθε μου κύτταρο.»
– γράφει η Ολυμπία Θεοδοσίου Συνεχίστε την ανάγνωση Για τα γενέθλιά σου
«Τα βρήκε εντελώς τυχαία. Τα πήρε μαζί της κι έπιασε θέση στο κιόσκι του κήπου, για να τα διαβάσει με την ησυχία της. Πίστευε ότι δεν θα την έβλεπα. Ήταν τόσο απορροφημένη που κατάλαβα ότι κάτι ασυνήθιστο συνέβαινε. Έτρεξα στην ποιητική μου κρυψώνα και είδα ότι τα ποιήματά μου έλειπαν.»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Μυστικά ποιήματα
«για αυτό ξέρω, όταν τρως μέλι με τα δάχτυλα, θα με θυμάσαι.
Κι αν έκανα τότε έστω μια σωστή κίνηση σ’ εκείνη την παρτίδα σκάκι, θ’ αναρωτιέσαι αν σε θυμάμαι κι εγώ.
Κι αν έκανα παραπάνω από μία, θα λες πως όχι.»
– γράφει η Έλενα Κτενοπούλου Συνεχίστε την ανάγνωση {νυχτερινή διαδρομή με προορισμό τη λήθη}
«Κάποια στιγμή, στο διπλανό τραπέζι, ήρθε μια παρέα κοριτσιών. Η ηλικία τους ήταν γύρω στα δεκαοκτώ, μέχρι είκοσι το πολύ. Όλες ήταν πολύ ωραίες, πραγματικές καλλονές. Μάλιστα, η μία έμοιαζε καταπληκτικά με την πρώην αγαπημένη μου. Μικρή αναμνηστική τιμωρία, καθώς παράγγελνα το τρίτο μπουκάλι γαλλικό κρασί.»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Άψυχοι έρωτες
Ανθρώπινες σκιές εδώ κι εκεί, ξεχασμένες στο περιθώριο της ζωής, που επιβιώνουν σε άγονες και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. – γράφει η «Μιραμπέλλα Αβίλλα» – Γεωργία Σπ. Αναστασίου Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς του 2020! Κόσμος έχει ξεχυθεί στους δρόμους της στολισμένης Αθήνας για … Συνεχίστε την ανάγνωση «Καθρέφτισμα στον καθρέφτη»
Η γυναίκα περίμενε όρθια, δίπλα στο παράθυρο. Τα μάτια της ήταν τεράστια, σπηλαιώδη, βοούσαν σιωπηλά. Ο γιατρός πλησίασε. -γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Το μαντήλι»
«Κουνιόταν μπρος πίσω ανεμίζοντας τη ρόμπα του. Η καρδιά του άρχισε να αλαφρώνει. Μακάριο το κούνημα σκέφτηκε. Σαν τις μάνες που βλέπει όταν λικνίζουν τα παιδιά τους…»
– γράφει η Μαρίζα Τσαμίδα Συνεχίστε την ανάγνωση «Το φαντασματάκι με τις κοντές πυτζάμες»
Σηκώσαμε το στρώμα , το προσγειώσαμε πάνω στα κεφάλια μας και ξεκινήσαμε. Μπρος ο Μιχάλης, πίσω εγώ. – γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Συνεχίστε την ανάγνωση «Τα λουλούδια»
Ξύπνησα κι ήμουν σαν να με είχαν δείρει σε όλο μου το κορμί. Διόρθωση: όχι σαν. Με χτυπούσαν όλη νύχτα. Αυτή τη φορά ήταν η μέση. – γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Γλάρος»
«Δεν είναι λίγες οι φορές που αργεί να ξυπνήσει. Είναι τόσο ελκυστική η ζεστασιά, σε αντίθεση με την υγρασία της γκαρσονιέρας. Δεν λέει να σηκωθεί. Τριάντα χρόνια σηκώνεται και ξαναπέφτει.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Ζεστασιά
«Ξέρω από πού προέρχομαι. Άλλωστε η οικογένεια δεν είναι κάτι που αγαπάς περισσότερο από το είδωλό σου στον καθρέφτη;»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Το είδωλο στον καθρέφτη
«Καιρός τα πάει και ο ίδιος τα φέρνει, πάρθηκε μια τρομερή απόφαση για τον Caldwell και τη δεντρο-συντροφιά του. Ο Βασιλιάς θεώρησε αναγκαίο πως έπρεπε να επεκτείνει τα ανάκτορά του πέρα από τις όχθες του ποταμού.»
– γράφει ο Άκης Πετρόπουλος Συνεχίστε την ανάγνωση Ένα παραμύθι δίχως ρίζες
«Είπε φωναχτά στον εαυτό του: η φυγή είναι μια κάποια λύση. Αλλά αναρωτήθηκε σχεδόν αμέσως, προς τα πού. Η απάντηση ήρθε στιγμιαία (κι ολίγον βίαια), εκεί που θα έβρισκε έναν έρωτα, έναν μεγάλο έρωτα. Ένα πρόσωπο.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση «Ένα πρόσωπο»
«Αγαπούσε τη νύχτα. Οι μοναδικές ελεύθερες ώρες του, ήταν οι σκοτεινές ώρες. Οι νυχτερινές ζωγραφιές του αναζητούσαν τη σακατεμένη αθωότητα, τ’ αρώματα των αστεριών και της σιωπής.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Ο Ζωγράφος
«Τα ξεβαμμένα μάτια σου όταν ξυπνάς, η καλύτερη φτιάξη. Τίποτα πιο ζωοφόρο από την αίσθηση του ακατέργαστου. »
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Μπισκότα
«Η Κωνσταντίνα (αποφεύγει τα προβλήματά της και) είναι μια χαρά.
Έχει μία (δεν θα την έλεγε κανείς) εκπληκτική δουλειά (στην οποία δεν αξιοποιεί το πτυχίο της).»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Μια χαρά
«Με τέτοια ταχύτητα δεν είχε χρόνο να φρενάρει με ασφάλεια οπότε πίεσε πιο δυνατά το γκάζι για να προλάβει το κόκκινο. Την στιγμή που η μηχανή πάτησε τις λευκές ρίγες τις διάβασης πεζών ένα λευκό τζιπ από το δεξί στενό έβαλε πρώτη για να περάσει στον απέναντι δρόμο.»
-γράφει ο Κωνσταντίνος Λιάχης Συνεχίστε την ανάγνωση Και μετά τι;
Εκείνος χαμογέλασε αχνά. «Είναι απίστευτο», σκέφθηκε, «τι σκαρφίζονται οι άνθρωποι για να καμουφλάρουν και ταυτόχρονα να προβάλουν το εγώ τους σε καρικατούρες!» -γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι τρεις αδελφές»
«Η άκρη του έπεσε πάνω στο έδαφος. Ήταν μια συνηθισμένη σχοινένια σκάλα. Στην κορυφή της μία γυναίκα που ακτινοβολούσε φως, ντυμένη με βροχή και ανοιξιάτικο αέρα. Καθώς περπατούσε, τα πόδια της δεν άγγιζαν το έδαφος.»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Μια ευχή
Αν και είχε αρκετή ζέστη, η διαδρομή με το αυτοκίνητο ήταν ευχάριστη. Αστειάκια, ανέκδοτα, μουσική, φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε στην Βραυρώνα, στο εξοχικό του Θάνου. -γράφει η «Μιραμπέλλα Αβίλλα» – Γεωργία Σπ. Αναστασίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Η αξία της ζωής…»
«Οι πατούσες της Ηρούς είναι μούσκεμα τώρα. Μετά τον κρότο, δροσιά. Ο Γιώργος είχε πεταχτεί άξαφνα ξεφορτώνοντας τα χέρια της. Τα δικά του, τη σφίγγουν με δύναμη επάνω στο στέρνο του όσο γλιστράνε προς το κρεβάτι.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Persona
«Η δασκάλα της έμεινε για λίγο ακίνητη προσπαθώντας να αναλύσει μέσα της αυτό που της είπε η ίδια η μαθήτρια που μέχρι πριν λίγο καιρό την αγαπούσε σαν τρελή. Είχε μουδιάσει, δεν περίμενε τόσο ειρωνικές κουβέντες, η Μαρία δεν είχε συνηθίσει να είναι μαζί της τόσο επιθετική και ειρωνική.»
– γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη Συνεχίστε την ανάγνωση Βάψατε το μαλλί σας, Mademoiselle;
Είχα κάνει ήδη την γνωριμία με την κυρία Ελένη. Το σπίτι της ήταν πιο πάνω από την πανσιόν όπου είχα νοικιάσει δωμάτιο. -γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Ωραία Ελένη της Κύθνου»
«Βγάζει τα ακουστικά του για να νιώθει πως έχει τον έλεγχο, έστω σε αυτό το επίπεδο. Το αμήχανο βλέμμα του πέφτει επάνω της. Το ξανακατεβάζει γρήγορα κι ας μη τον έχει δει. Δεν κρατιέται για πολύ.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Δυο εκατοστά
«Ξεκίνησε τώρα να τρέχει έξω από κάθε άνοιγμα του σπιτιού περνώντας το μαχαίρι γρήγορα πάνω στα κάγκελα και τραντάζοντας με τα χέρια του δυνατά την πόρτα, χωρίς, όμως, να βγάζει μιλιά. Οι φωνές και τα κλάματα μέσα γίνονταν χειρότερα.»
– γράφει ο Νίκος Σταϊκούλης Συνεχίστε την ανάγνωση Το κρέμασμα
«Η σιγουριά μου πως μετά θα καθαρίσω κάθε ίχνος από αυτά που άφησε πάνω μου ίσως να είναι ο λόγος της αυξημένης ανεκτικότητάς μου…» Συνεχίστε την ανάγνωση Αποκλειστικό απόσπασμα από τον υπό έκδοση μονόλογο του Lupus Graecus | Εκδόσεις Ι. Σιδέρη
«Φορούσαν σαγιονάρες με δάχτυλο τα κορίτσια, που τις έσερναν στην καυτή άσφαλτο και σορτσάκια ή αεράτα φορεματάκια και ψιθύριζαν μικρά μυστικά όση ώρα χρειαζόταν για να φτάσουν. Στην επιστροφή είχε μόνο τρεχάλα.»
– γράφει η Έλενα Γιασεμάκη Συνεχίστε την ανάγνωση Παγωτά σαν μάτια παιδικά
Η γιαγιά της η Ποτούλα, ήταν δασκάλα.
Διάβαζαν βιβλία μαζί και μετά συζητούσαν μέχρι να νυχτώσει.
-γράφει η «Μιραμπέλλα Αβίλλα» – Γεωργία Σπ. Αναστασίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Τα τρένα που φύγαν…»
«Μα τι ζητάς επιτέλους από έναν άνδρα;»
Για μια στιγμή έμεινε σιωπηλή κι έπειτα τον κάρφωσε με το βλέμμα της «Θέλεις στ’ αλήθεια να ξέρεις;»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Γιατί μου αξίζει
«Το κλίμα ήταν γιορτινό, όπως ταιριάζει σε μια ευρωπαϊκή πόλη που αποχαιρετά τον χειμώνα και υποδέχεται την άνοιξη. Μετά το δεύτερο ποτό, είχα αρχίσει να βαριέμαι. Ετοιμαζόμουν να πάω για ύπνο, όταν την είδα.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Το τέλος μιας ιστορίας
Από το σπίτι τους, ένα παλιό περιποιημένο νεοκλασικό αρχοντικό, που είναι κοντά στο δικό μου, ακουγόταν πιάνο, νωρίς το απόγευμα. -γράφει η «Μιραμπέλλα Αβίλλα» – Γεωργία Σπ. Αναστασίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Χέρι – χέρι μια ζωή!»
«Έσβησε το τσιγάρο και έβγαλε ένα κουτάκι από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του. Γονάτισε μπροστά της.»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Something stupid
«Είχαν καπνίσει ένα τσιγάρο μαζί.
Όταν εκείνη άναψε το δεύτερο, η όψη του σκοτείνιασε.»
– γράφει η Έλενα Γιασεμάκη Συνεχίστε την ανάγνωση Μικρές ιστορίες
«Στο υπόγειο τού σπιτιού έφτιαξε μια κρυψώνα, με δυο δωμάτια και ένα υποτυπώδες μπάνιο. Κουβάλησε πολλές προμήθειες κι αρκετά βιβλία. Και ξεκίνησε την υπόγεια και μυστική ζωή του.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Η κρυψώνα
Έκτοτε, τον ξαναέβλεπα, πάντα στις πιο άβολες φάσεις, τις πιο ντροπιαστικές.
– Δεν πλένεσαι ποτέ; Όζεις!, του πέταξα μια μέρα.
– Άκου ποιος μιλάει!, λέει σκασμένος στα γέλια. -γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Φύλακας Άγγελος»
«Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Κάθε τρία – τέσσερα καρέ και μια αλλαγή ψυχολογίας, σε βαθμό που θα προτιμούσα να ξαπλώσω χάμω, με κλειστά τα μάτια.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Φεστιβάλ
«Οι κυβερνώντες για να αντιμετωπίσουν την όλη αυτή κατάσταση έβαλαν μπροστά το σχέδιό τους. Σκοπός τους ήταν να μειώσουν την απήχηση που είχαν οι απεργοί πείνας στον λαό. Αποφάσισαν λοιπόν, να τους κλείσουν σε κλουβιά και έπειτα να τους περιφέρουν στα τσίρκα όλης της χώρας σαν υψηλό θέαμα.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Τα κλουβιά
Στο χωριό μου, όπως και σε όλα τα χωριά και τις κωμοπόλεις, από την Κυριακή των Βαΐων, άρχιζαν οι προετοιμασίες για την γιορτή του Πάσχα. – γράφει ο Φίλιππος Καρβελάς Συνεχίστε την ανάγνωση «Για λίγο γάλα»
«Η μητέρα του τον είδε να στέκεται εμβρόντητος και ήρθε κοντά του για να δει τι βρήκε. Όταν είδε την εικόνα, την σήκωσε στα χέρια της κι έμεινε να την κοιτά για αρκετά λεπτά.»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Vintage
Ήταν ακίνητος σαν πεθαμένος. Ξαφνικά σαν να κατάλαβε την παρουσία μου, άνοιξε τα κατακόκκινα, από το κρύο και την πείνα, μάτια του και με κοίταξε.
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Το βλέμμα
«Ο νεαρός, ακούγοντας το υπέροχο αυτό σάουντρακ στη σκηνή του, ήπιε μια γουλιά από το ποτό του. Μακριά στο βάθος του έρημου δρόμου, που διαπερνούσε ολόκληρη την αγορά και την χώριζε στη μέση, φάνηκε μια φιγούρα να πλησιάζει.»
– γράφει ο Α. Π. Συνεχίστε την ανάγνωση Όνειρο στην Καραϊβική
«Στην ακτή, το κοιμώμενο χωριό της Καπερναούμ έχει αρχίσει δειλά δειλά να ζωντανεύει. Από το σημείο ποιυ βρίσκονται οι ψαράδες, μπορούν και βλέπουν τη λάμψη μιας μικρής φωτιάς…»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου
Συνεχίστε την ανάγνωση «Ψαράδες ανθρώπων»
«Σε όλη του τη ζωή έτρεχε ξοπίσω από κάτι που δεν ήθελε να ονομάσει…»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Το βάζο με τα ηλιοτρόπια»
Η κουρτίνα της μπαλκονόπορτας του δωματίου ήταν μαζεμένη στην άκρη και μπορούσες να διακρίνεις απέναντι στην μονοκατοικία τον κύριο Ανδρέα τον συνταξιούχο με την γυναίκα του και κάποιους φίλους να παίζουν χαρτιά. -γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Συνεχίστε την ανάγνωση «Η απόφαση»
«…προχώρησε μέσα στο κρύο, καλύτερα λέει να μην πεθάνω απόψε, μπορεί τελικά και να’ ταν μεθυσμένο, ποιο σώμα δεν θέλει να πεθάνει απόψε; »
– γράφει ο Νίκος Σταϊκούλης Συνεχίστε την ανάγνωση Νύχτα 99η
«Κάτι με έθλιβε, ωστόσο, στην όλη παράσταση. Ήταν το ίδιο πράγμα που αρχικά τον βοηθούσε να πετάξει: ο σπάγγος…»
– της Μαρίας Λυδίας Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο αετός»
«Η γυναίκα αυτή συνέχεια θα μεταμορφώνεται. Μη φοβηθείς και μη λύσεις ποτέ τα χέρια σου»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Πηλέας και Θέτιδα : ο μύθος – σύμβολο της αληθινής αγάπης
Δεν ξέρεις τι σημαίνει να είσαι ενήλικη κι όμως να ζεις ξέγνοιαστα, σαν παιδί! Να μην έχεις καμία ευθύνη, γιατί κάποιος άλλος φροντίζει τα πάντα! -γράφει η Νούλη Τσαγκαράκη Συνεχίστε την ανάγνωση Δεν ξέρεις
«Έτσι της μίλησα, σταράτα, άφοβα, γεμάτος προσποίηση και ψεύτικη εγκαρδιότητα. Η Εύα με άκουγε προσεκτικά, κουνούσε το κεφάλι της σαν ελατήριο ανοιγοκλείνοντας τα μάτια της – ανέκφραστη – για μια στιγμή μου φάνηκε πως χασμουρήθηκε αλλά δεν είμαι βέβαιος…»
– γράφει ο Κυριάκος Δημητρίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Μια συνηθισμένη ιστορία»
Ξανοιχτήκαμε πολύ κι άρχισε το παιχνίδι να γίνεται επικίνδυνο. Δύσκολος αντίπαλος… – γράφει η Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση Παιχνίδια ενηλίκων
«Είναι το Α και το Ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του».
– επιμέλεια, Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Θάνατος και έρωτας», Δημήτρης Λιαντίνης |απόσπασμα από τη ‘ΓΚΕΜΜΑ’
«Την είχε κιόλας χαϊδέψει με τα ιδιόμορφα μάτια του…»
– γράφει ο Θανάσης Κριτσινιώτης Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο ΛΑΪΜΠΝΙΤΣ ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΤΟΥ»
Πήγε στο ψυγείο και πήρε ένα μπουκάλι κρασί και δύο ποτήρια. Πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα της. -γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Συνεχίστε την ανάγνωση Η ρόδα
«Λείπουν ακόμη και πολλά θλιμμένα πρόσωπα που έβλεπα καθημερινά και η αλήθεια είναι ότι μου ήταν αδιάφορα όσο ήταν εδώ…»
– γράφει ο Γιώργος Αλεξάνδρου Συνεχίστε την ανάγνωση «Το πνεύμα των Χριστουγέννων»
Το ζευγάρι των πρωτάρηδων στη γωνία αγκαλιάστηκε για μια ακόμα φορά. Τους πήγαινε η βραδιά. Έτσι συμβαίνει πάντα με τους πρωτάρηδες. -γράφει ο Αντώνης Καράς Συνεχίστε την ανάγνωση Πρωτοχρονιά
«Κάθε τόσο ἄνοιγε ἡ πόρτα καὶ μπαίνανε τὰ παιδιὰ ποὺ λέγανε τὰ κάλαντα. Ἄλλα μπαίνανε, ἄλλα βγαίνανε. Καὶ δὲν τὰ λέγανε μισὰ καὶ μισοκούτελα, μὰ τὰ λέγανε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἴσαμε τὸ τέλος, μὲ φωνὲς ψαλτάδικες, ὄχι σὰν καὶ τώρα, ποὺ λένε μοναχὰ πέντε λόγια μπρούμυτα κι ἀνάσκελα, καὶ κεῖνα παράφωνα..» Συνεχίστε την ανάγνωση «Παραμονὴ Χριστούγεννα», του Φώτη Κόντογλου
«Ο ήχος του ρολογιού αντανακλούσε σε όλο το μαγαζί. Τα τραπεζάκια άδεια και διατεταγμένα με τη σειρά σε όλη την έκταση της αίθουσας. Λευκά και μαύρα» -γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας. Συνεχίστε την ανάγνωση «Το ροζ αλογάκι»
«Έχεις φως. Ασυναίσθητα κοίταξα το ρολόι, εφτάμισι το απόγευμα. «Τώρα θα μαγειρεύεις», σκέφτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα πως ήταν Παρασκευή και τις Παρασκευές δεν έκανες καμία δουλειά». – γράφει η Νούλη Τσαγκαράκη Συνεχίστε την ανάγνωση «Αγάπη μου»
«Ω, είμαι χαμένος. Ένας καιόμενος Ίκαρος, με το αίμα του ήλιου να πληγώνει την καρδιά.Κι όλο το κορμί της, το καλύπτει το απαλό φως τού φεγγαριού»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριἀντης Συνεχίστε την ανάγνωση «Μία επιστολή του Νίτσε»
«Υπήρχαν σκαλισμένα πρόσωπα πλάι στα παράθυρα του ψηλού κτηρίου. Καταθλιπτικά, σκοτεινά, γεμάτα σκιές. Στάθηκα εκεί αποσβολωμένος από την ομορφιά, θαυμάζοντας τη θλιμμένη ωραιότητά τους…» -γράφει η Αντωνία Κώστα-Φώτη Συνεχίστε την ανάγνωση «Έγκλημα στην Πράγα»
«Δεκέμβριος 1978. Με 1.000 μάρκα κρυμμένα στο χαρτονένιο εξώφυλλο ενός βιβλίου [πολυτέλεια πέραν του επιτρεπτού “συναλλάγματος” σαν παιδιάστικη απόπειρα περιπέτειας και σκανταλιάς] αποβιβάζεσαι στη Φρανκφούρτη..»
– γράφει ο Γιώργος Σκαρβέλης Συνεχίστε την ανάγνωση «Χριστούγεννα στην άλλη όχθη του ναρκοπεδίου», θραύσματα μιας ιστορίας
«Τι παίρνεις αυτό το βλέμμα; Έπρεπε να μάθω να μου λέω τρυφερά ψέματα, αφού κανένας δεν εμφανιζόταν να παίξει αυτόν τον ρόλο…»
-γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Λείπεις»
«Δύο λευκά αδύνατα και πλαδαρά πόδια ξεπρόβαλαν τότε διστακτικά από τα ζεστά σκεπάσματα και βυθίστηκαν στις δύο μάλλινες παντόφλες που υπήρχαν στο κάτω μέρος του κρεβατιού..»
– γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Συνεχίστε την ανάγνωση «Στα μάτια»
«Μια μέρα που ήταν μόνη στο σπίτι και έψαχνε να βρει φωτιά α ανάψει τσιγάρο, ανακάλυψε πως εκείνος είχε κλειδώσει το συρτάρι με τους αναπτήρες του…»
– γράφει η Τίνα Σπυράτου Σουσού Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο αναπτήρας»
«Τι στο διάολο έπαθα ξαφνικά; Την έχω δει στις χειρότερες μέρες της, την έχω δει να είναι μαύρο χαλί, όπως τότε που έβγαλε τους δύο φρονιμίτες και ήταν παραμορφωμένη…»
-γράφει ο Γιώργος Αλεξάνδρου Συνεχίστε την ανάγνωση «Η εξομολόγηση»
«Βαριανασαίνω. Οι χτύποι της καρδιάς μου, μετρημένοι. Έφτασα μέχρι εδώ. Αγωνίστηκα. Δεν μετανιώνω.
Ενάντια στο φασισμό για μια πιο δίκαιη κοινωνία…»
– γράφει η Μελίνα Σώκου Συνεχίστε την ανάγνωση «ΑΘΗΝΑ ΧΑΤΖΗΕΣΜΕΡ: η 17χρονη αγωνίστρια της ΕΠΟΝ και δυο επιστολές που δε πρόλαβε να γράψει»
«Ο Νικήτας κατέβηκε στον στάβλο. Την πλησίασε στα γόνατα και τη φίλησε ανάμεσα στα βλέφαρα. Του φάνηκε ακόμα ζεστή…»
– γράφει ο Γιώργος Σπυράκης Συνεχίστε την ανάγνωση «Στο μυστικό»
«Πίστευες ακόμη στις μαγικές ιδιότητες των λουλουδιών κι ας σε έλεγαν παλιομοδίτη…»
– από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο κλέφτης, ο άνεμος και το… καλό συναπάντημα!»
Στο μυαλό του έρχονταν οι ατελείωτες συζητήσεις με τη γυναίκα του και το οικονομικό τέλμα που με τον καιρό είχαν βρεθεί. – γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Συνεχίστε την ανάγνωση Shine on you crazy diamond
Τίποτε πίσω, τίποτε μπροστά, πάντα ετοιμοπόλεμος. Παρελθόν μηδέν, μέλλον άδηλο. Ένα αυτοκίνητο, που κουβαλάει εσένα και όλο το βιός σου. -γράφει ο Γιώργος Σκαρβέλης. Συνεχίστε την ανάγνωση «Kenopsia»
Μπροστά μου μια γυναίκα γύρω στα 40, ίσως είναι μικρότερη αλλά η ταλαιπωρία είναι έκδηλη σ’ όλο το πρόσωπο της και κρύβει την πραγματική ηλικία. -γράφει ο Παναγιώτης Σταυρόπουλος Συνεχίστε την ανάγνωση «Μια μυτιά από ήλιο»
Η μοναδική ευχάριστη ασχολία του, πλέον, βρίσκεται στη φροντίδα του κτήματός του. Παρά το χρόνο που κουβαλάει στην πλάτη του, το επισκέπτεται κάθε μέρα. -από την Άννα Κεχαγιά Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο κυρ-Νίκος»
«Δυσκολευόταν επίσης να πιστέψει πως ίσως η Πόπη, τον άφηνε. Δεν θ’ άντεχε να την χάσει, αλλά στο Ποπάκι του άρεσε η άνεση, το ωραίο ντύσιμο τα ακριβά εστιατόρια..» από την Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Σύμβαση» (β’ μέρος)
Ο παγωμένος χειμωνιάτικος αέρας μπήκε ορμητικά στο δωμάτιο που μύριζε κλεισούρα, αλκοόλ και τσιγάρο και του έκοψε στιγμιαία την αναπνοή. -από την Εύη Δουργούτη Συνεχίστε την ανάγνωση «Η τελευταία του νύχτα»
«Κάποια Δευτέρα ένας συνάδελφος μου ‘’φόρεσε’’ κατά λάθος διάθεση Παρασκευής, μου είπε καλημέρα με φωνή Παρασκευής, γελούσε αδιάκοπα σαν να ήταν αυτή η ευλογημένη μέρα…» – από τον Παναγιώτη Σταυρόπουλο Συνεχίστε την ανάγνωση «Αναθεματισμένη κλεψύδρα»
«Να σε δείχνω με το δάχτυλο και να λέω «να, αυτός είναι η κατάρα μου».
– από την Έλενα Γιασεμάκη Συνεχίστε την ανάγνωση «Να..!»
«Γύρισα τον διακόπτη και χάθηκα στους τρισδιάστατους λαβύρινθους που αγκάλιασαν το δωμάτιό μου…» – από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση « Γύρνα τον διακόπτη»
«Η Νίκη έλαμψε στο μισοσκότεινο σοκάκι σαν και να είχε δικό της φως, εσωτερικό -ή έτσι του φάνηκε. Τη γύρισε ελαφρά στο πλάι έτσι ώστε να τον κοιτάζει και ξαφνικά μια ιδέα άστραψε στο μυαλό του…»
– από την Βασιλική Αποστολοπούλου Συνεχίστε την ανάγνωση «Από αγάπη και πέτρα» (μέρος β´)
«Δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος στο δρόμο. Περπατούσα στην μεγάλη λεωφόρο και πήγαινα προς την αγαπημένη μου καφετέρια.» – από τον Αντώνη Καρά Συνεχίστε την ανάγνωση «Τότε που στάθηκα δειλός»
« …Συνέπεσεν δε ώστε το φως που μετεδίδετο από κερί εις κερίον και από λαμπάδα εις λαμπάδαν και το οποίον εγέμιζεν την νύκτα δια μικρών και θερμών λάμψεων να ομοιάζει με το σώμα της νέας ήτις εκαίετο υπό του πάθους…» – από τον Άγγελο Ήβο Συνεχίστε την ανάγνωση «Ανάστασις», παραλλαγή σε ανέκδοτο διήγημα του Αλέξανδρου Παπασμαράγδη
«Το νούμερο 2 ήταν πολύ αγαπησιάρικο. Ερωτοχτυπημένο πάντα και όλοι το πείραζαν γι’ αυτό. Το νούμερο 3 ήταν ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο και σόκαρε ενίοτε τους άλλους..»
– από τη Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Η απόδραση των αριθμών»
«Θα κάνω ό,τι μπορώ κι ό,τι ξέρω. Δεν πρόκειται να αφεθώ. Δεν θ᾽ ακούσω τους ειδικούς. Για τη δική μου ζωή, για το δικό μου σώμα κανείς δεν ξέρει καλύτερα από μένα.» – από την Αγγελική Πλουμά Συνεχίστε την ανάγνωση «Είναι να μη πιστεύεις στα θαύματα;»
«Ελαφρύ αεράκι φυσούσε, λεμονανθοί και πασχαλιά γλυκαίνανε τη γλώσσα μας, τα τελευταία άσπρα σύννεφα άνθιζαν στον ορίζοντα, ψηλά στον ουρανό μπηγμένη μια λεπίδα φεγγαριού, μάτωνε ο κόσμος κι εμείς δε το ξέραμε.»
– από την Αγγελίνα Κλαυδιανού Συνεχίστε την ανάγνωση « Ο Επιτάφιος»
«Το σαλόνι ήταν γεμάτο ξύλινες αντίκες και πίνακες ζωγραφικής. Ένας από αυτούς ήταν τόσο μεγάλος που έπιανε τον μισό από τον ένα τοίχο του.» – από την Ερμιόνη Κοσκινά Συνεχίστε την ανάγνωση «Η πορεία προς τον Γολγοθά»
«Ξέρετε, έχουμε πρόβλημα. Το παιδί δεν έκλαψε. Περιγεννητική ασφυξία. Πρέπει να μεταφερθεί στην Εντατική». – από την Χρύσα Γρανιτσά Συνεχίστε την ανάγνωση «Ένα θαύμα, ε;»
«Να ‘μαι τώρα εγκλωβισμένος στα ίδια μου τα μαλλιά. Αυτά τα δικά μου μαλλιά. Που με συντρόφευαν μια ζωή.» – της Αγγελίνας Κλαυδιανού Συνεχίστε την ανάγνωση «Το ραντεβού»
«Το είχε φιλοσοφήσει το πράγμα καιρό τώρα – δεν θάχανε δα κι η Βενετιά βελόνι αν αυτός χανόταν κάποια στιγμή από προσώπου γης..»
– της Βασιλικής Αποστολοπούλου Συνεχίστε την ανάγνωση «Από αγάπη και πέτρα» (μέρος α´)
«Οι καλύτερες επιστολές θα διαβάζονταν σε δημόσιες εκδηλώσεις, σε σχολεία και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα..» – του Χριστόφορου Τριάντη Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι Επιστολές»
Δεν υπάρχει απόσπασμα διότι το άρθρο είναι προστατευμένο. Συνεχίστε την ανάγνωση Πρoστατευμένο: «Ο φλώρος» ( επεισόδιο τρίτο)
«Είχε σχεδόν μιάμιση ώρα να σκοτώσει μέχρι να ξεκινήσουν τα πρώτα δρομολόγια του ΜΕΤΡΟ, εξάλλου δε σκόπευε να μπει εκεί νωρίτερα από τις 07:00, άρα τρεισήμισι ολόκληρες ώρες..» – από τον Μανόλη Κωνσταντάκη Συνεχίστε την ανάγνωση «Όταν ξέσπασε η αλήθεια» (μικρές ιστορίες)
«Στη μέση στο πρεβάζι, στο μπλε παράθυρο, ένα γλαστράκι· κι αυτό μπλε. Το χώμα του ξερό και το πιατάκι από κάτω, στεγνό κι αυτό.» – από τη Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Τα δύο μπλε»
«Χθες την έβγαλα στη στοά εδώ πιο πάνω. Ήταν καλά, έκοβε το κρύο. Έλα κι εσύ το βράδυ να είμαστε παρέα». – από τον Αντώνη Καρά Συνεχίστε την ανάγνωση «Εγώ, ο άστεγος»
«Αισθάνομαι τύψεις που ήμουν η αιτία να βρίσκονται αντικριστά και εύχομαι να μεγαλώσω γρήγορα και να πηγαίνω με τα μέσα μεταφοράς απ’ τον έναν στον άλλον.»
– από τον Παναγιώτη Σταυρόπουλο Συνεχίστε την ανάγνωση «Αίτηση διαζυγίου στους γονείς»
«Λένε λοιπόν, ότι όταν νιώθεις κάτι έντονα και μπορείς να το φανταστείς, τότε υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθεί. Δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, παντού.»
– από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «To Νέο Έτος, ο Υετός, η Πρόκληση και η Πρόσκληση»
«Καθημερινές εικόνες, με την καθεμία να έχει τη δική της ιστορία. Το δικό της τέλος. Ή και όχι… Ίσως κάποιος από όλους αυτούς να καταφέρει το πολυπόθητο «για πάντα». »
– από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Ραντεβού στα τυφλά με τον νέο χρόνο»
«Σήμερα πέθανα ίσως και χτες, μου απαντάει ο περιπτεράς, αλλά δεν έχουν χώρο στην κόλαση, είναι κι η απεργία των νεκροπομπών και δουλεύω ακόμα. «- από τον Δημήτρη Κουτσιφέλη Συνεχίστε την ανάγνωση «Όνειρα»
«Η αιώνια επιστροφή στην αρχή των όλων, δεν ανατρέπει τα προπατορικά ατοπήματα, ίσα ίσα τα ενισχύει καταθλιπτικά» – από τον Χριστόφορο Τριάντη Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι μεγάλες λέξεις»
«Σ’ αυτόν τον κόσμο επιβιώνει μόνο το απόλυτο κενό. Μαζί με το στραβό. Βουβό και σκοτεινό. Εκεί που δεν γεννιέται τίποτα κακό και ούτε καλό.» – από την Ρένια Παπαματθαίου Ο Θεός απουσίαζε εκείνο το απόγευμα. Όσο κι αν τον … Συνεχίστε την ανάγνωση «Μονόλογος παράκρουσης»
«Προς στιγμήν σκέφτηκε να χαρίσει τις χαρτοπετσέτες του στον κολλητό του. Όμως μετά του ήρθε στο μυαλό ο Φραντς Κάφκα και ο Μαξ Μπροντ. »
– από τον Αντώνη Καραγιώργο Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι χαρτοπετσέτες»
«Σχεδόν από την απαρχή του ανθρώπινου κόσμου είναι φτιαγμένο το Κλουβί.Κληροδοτείται με συνέπεια από γενιά σε γενιά και είναι φτιαγμένο από εκατομμύρια άλλα μικρότερα…»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Γράμμα στο Νέο Έτος»
«Έχεις ζυγαριά»; Ρώτησε η μικρή.
«Έχω».
«Και τι ζυγίζεις σ’ αυτήν»;
«Την γαλοπούλα τα Χριστούγεννα». – από την Μυρτώ Συνεχίστε την ανάγνωση Σε είδα να γελάς…
«Έβγα να ιδείς, έβγα να ιδείς,
σκύλα, κορμί που τυραγνείς.» Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Αμερικάνος», χριστουγεννιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
«Όταν έχασα το δικό μου παιδί, δεν ήξερα τι να κάνω… πως διαχειρίζεσαι κάτι τέτοιο; Πως συνεχίζεις να ζεις;» – από την Ζηνοβία Βελόνγκα Συνεχίστε την ανάγνωση «Άλλο α κάμεις..»
«Στις ατέλειωτες ώρες της φωταγωγημένης φυλακής μου, που όμως τόσο πολύ αγαπώ καθώς με κρατάει ασφαλή από την ερεβώδη δίψα της, σκέφτομαι πως θα έπρεπε να φανώ πιο έξυπνος και να μην την πολεμήσω. » – γράφει ο Ιωάννης Μπάχας Συνεχίστε την ανάγνωση «Καρμίλα Τσιρέλη»
«Δε θα σας πούμε περισσότερα. Πατήστε το play!» – από την Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ολίβια» , του Ραφαήλ Αρετάκη
«Ο συγγραφέας με τον παρόντα μονόλογο, πέρα από το να καυτηριάζει με δηκτικό τρόπο την πλήρη αναισθησία ενός μέσου ανθρώπου της εποχής του απέναντι στο ανθρώπινο, γίνεται στις μέρες μας πιο επίκαιρος από ποτέ..» – παρουσίαση – επιμέλεια, Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Εμμανουήλ Ροϊδης: «Μονόλογος ευαισθήτου ανδρός»
«Ένα χτύπημα των δακτύλων. Τόσο χρειάζεται ο ανθρώπινος νους για να ξυπνήσει ή να σαλέψει. Να ζυμώσει ή να διαλύσει. Να κοιτάξει τον καθρέπτη ή τη σκιά του.»
– γράφει ο Ραφαήλ Αρετάκης Συνεχίστε την ανάγνωση «Το σφυρί και το καλέμι»
«Ελύθηκαν τα γόνατά μου ντιπ. Ζάρωσα μουγγαμένος. Γυναίκα έμοιαζε πως ήτουνα ετούτο. Αλλά δεν ήτανε κανονικιά.»
– γράφει ο Άγγελος Ήβος Συνεχίστε την ανάγνωση «Για ένα πουκάμισο αδειανό»
«Ευτυχώς, από τους 45 επιβάτες του πλοίου κανένας δεν χτύπησε σοβαρά και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της Πτολεμαϊδας…»
– γράφει ο Ιωάννης Μπάχας Συνεχίστε την ανάγνωση «Με τριήρη στο Λέχοβο» (α’ μέρος)
«Ως λογοτέχνης ανήκει στη Γενιά του ’30 και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού υπερρεαλισμού.»
– επιλογή, σύνθεση αφιερώματος, Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Δρόμος»: ο Ανδρέας Εμπειρίκος διαβάζει Ανδρέα Εμπειρίκο
«Δεν τον αγαπούσα, γι’αυτό μ’έπιασε τέτοια απελπισία που έφυγε. Όλη τη νύχτα, έπαιρνα φόρα και χτύπαγα το κεφάλι μου στον τοίχο ξανά και ξανά..»
– επιλογή αποσπάσματος, Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Υπνοβάτης», της Μαργαρίτας Καραπάνου
«Κι ενώ αν τον έβλεπε κανείς βιαστικά θα νόμιζε πως πουλούσε ύφος, εικόνα και αμπελοφιλοσοφίες, στην συνέχεια τον μαγνήτιζε το βλέμμα του ανθρώπου που έχει ζήσει πράγματα.» – γράφει ο Νίκος Νερούτσος Συνεχίστε την ανάγνωση «Μαρακές», (απόσπασμα)
«H αγάπη είναι ανήμερο θεριό που τρώει την ζωή μας….μα μόλις φύγει καταλαβαίνουμε ότι αυτή ήταν η ζωή μας.,»
– επιλογή κειμένου: Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Μενέλαος Λουντέμης: «Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους» (απόσπασμα)
«Θέλω να χωρέσω στην πρώτη τρύπα από τη ζώνη σου. Άμα φουσκώνεις, να σου χαρίζω τα στηθάκια μου.» – από την Αγγελίνα Ρωμανού Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι Εκείνοι»
«Όταν ο Χέμινγουεη έστειλε τα μυαλά του στον τοίχο μ’ένα κυνηγετικό όπλο,
αυτό ήταν στυλ.» Συνεχίστε την ανάγνωση Τσαρλς Μπουκόφσκι : «Το στυλ είναι η απάντηση σε όλα.»
«Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει, χαμογελούσε μόνο, και τα βαθουλά, μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και καλοσύνη.» Συνεχίστε την ανάγνωση Νίκος Καζαντζάκης: «Η μάνα μου,μια άγια γυναίκα.»
«Και τώρα τί• με την πέννα στο χέρι μέσα στο έρημο σπίτι σου• τί σκαλίζεις, τί σκάβεις, πού γυρεύεις να βγεις; Όλα εδώ, είπες• εδώ πληρώνονται..» Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Νυχτερίδα» (απόσπασμα)
Η κοπέλα δεν νοιαζόταν ούτε για τα κρύα δάχτυλα ούτε για τα λάγνα βλέμματα. Ακίνητη και ιερή κράταγε συντροφιά σε περιπλανώμενους και παραπλανημένους.» – γράφει ο Βαγγέλης Σωτήρης Συνεχίστε την ανάγνωση «Η τελειότητα της γυναικείας μοναξιάς» (μέρος α’)
«Βγήκε από το γιαπί με τα χέρια στις τσέπες και το κεφάλι χωμένο στους ώμους. Οι πρώτες σταγόνες άρχισαν να του γλείφουν το πρόσωπο, αλλά ούτε που τον ένοιαξε.» – από τη Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Σύμβαση» (α΄μέρος)
» Κάθε φορά που άνοιγε πόρτες, φοβόταν ότι η Κόλαση τον περίμενε από πίσω τους.» – γράφει ο Ευθύμης Καλομοίρης Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Πόρτα της κόλασης.»
«Οι μαθητές του κοιτάζονταν ντροπιασμένοι. Δεν ήξεραν τι να πουν. Ο δάσκαλός τους σίγουρα θα είχε μια απάντηση για όλα αυτά, αλλά δεν ήταν πια ανάμεσά τους να την δώσει.» – γράφει ο Χαρίτων Χαριτωνίδης Συνεχίστε την ανάγνωση «Το θαύμα»
«Το όλο σκηνικό ήταν πραγματικά θεϊκό. Το θέμα τώρα όμως ήταν αρκετά πιο περίπλοκο από μια κακή χορωδία χερουβείμ και έναν μετανιωμένο δαίμονα..» γράφει ο Βαγγέλης Σωτήρης Συνεχίστε την ανάγνωση Λίστα ζωής» (β’μέρος)
Η μικρή του εγκεφαλική βλάβη, που ήταν για τον ίδιο θείο χάρισμα, δεν του επέτρεψε ποτέ να βολτάρει ,σφυρίζοντας, σε αέρα καθαρό. -της Μαρίας Λυδίας Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Απόσπασμα από την ανέκδοτη νουβέλα:»Ο Ανθρωποκτόνος»
«Κανείς δεν είδε, κανείς δεν ξέρει για τη φυλή εκείνων που ζουν στο δρόμο με σύμπαν τους τον πόνο..»- γράφει ο Σταμάτης Γκαβέτας Συνεχίστε την ανάγνωση Μάχη Σικέ
«Στην εφηβεία της η αμφιβολία γίνεται σχεδόν εκκωφαντική. Βάζει κροτίδες στη σκέψη για να την τρομάξει τόσο, που να αργήσει να ξανασκεφτεί.- από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση Ανατρέφοντας την αμφιβολία
«Σκέψεις , ενοχές, πικρίες, αγάπη ανομολόγητη, χάδια ανεκδήλωτα ακόμα, λόγια μετέωρα, ντυμένα σα για ραντεβού που απέμειναν να κοιτάζουν στο παράθυρο πνιγμένα.»- από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση Η Εγγονή: [μέρος β’]
«Στην προσωπική του συλλογή από ερωτικούς βοηθούς, είχε τρεις γυναίκες, δύο άντρες και έναν φωσφορίζοντα ερμαφρόδιτο ο οποίος κόστιζε μια μικρή περιουσία..»- γράφει ο Βαγγέλης Σωτήρης Συνεχίστε την ανάγνωση Λίστα ζωής [α’ μέρος]
«Οι γλώσσες της αγάπης, λένε, είναι πέντε . Και μια από αυτές είναι ο χρόνος που δίνεις σε κάποιον , ποσοτικά αλλά και ποιοτικά.» – από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση Η εγγονή [μέρος α’]
«Ο πόλεμος.Ο διωγμός.
Ανάθεμα! Σφαγή ήτανε..όχι διωγμός!»- γράφει ο Νίκος Νερούτσος Συνεχίστε την ανάγνωση Το κομπολόι
«Ανθρώπινα μπαλόνια αγόρι μου είναι και οι δύο, ανθρώπινο μπαλονάκι είσαι και εσύ.»
– γράφει ο Χρήστος Κοτρώτσιος Συνεχίστε την ανάγνωση Μια μπαλάντα του δρόμου
«Έχει ηλικία η αγάπη Σόλωνα; Γερνάει η αγάπη;»- από τη Βιολέττα Ψωφάκη Συνεχίστε την ανάγνωση Ο γέρος κι η μαγική πέτρα
«..Είναι ο ποιητής , που με τη δύναμη του έργου του επαναπροώθησε το status quo του , προσδίδοντας του μια ανοιχτή δυναμική επικαιρότητας , πάντα ντυμένο με βαθειά αγάπη προς τον άνθρωπο..»- Συνεχίστε την ανάγνωση ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: ένα μικρό απόσπασμα κι ένα σχόλιο
APODYOPTES 