«Η άκρη του έπεσε πάνω στο έδαφος. Ήταν μια συνηθισμένη σχοινένια σκάλα. Στην κορυφή της μία γυναίκα που ακτινοβολούσε φως, ντυμένη με βροχή και ανοιξιάτικο αέρα. Καθώς περπατούσε, τα πόδια της δεν άγγιζαν το έδαφος.»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη

Ο Dom σήκωσε το αντικείμενο από το σκληρό έδαφος και στη συνέχεια το κράτησε για να το επιθεωρήσει. Φαινόταν να είναι ένας πλανήτης: οι ψυχροί πόλοι του πάγωναν τα χέρια και οι ανάγλυφες πλευρές του μουντζούρωναν τα δάχτυλα, καθώς το γυρνούσε στις παλάμες του.

Ο Dom κοίταξε γύρω του. Ο άδειος χώρος εκτεινόταν για μίλια και ήταν απαλλαγμένος από ίχνη. Είχε παρατηρήσει τον πλανήτη γιατί είχε σχεδόν σκοντάψει πάνω του. Ποιος ξέρει πόσο καιρό ήταν εδώ αυτό το πράγμα;

Με έναν αναστεναγμό, ο Dom έσκυψε προς τα εμπρός και έλεγξε την κενή τρύπα. Δεν βρήκε ενδείξεις, παρά μόνο ένα φεγγάρι εκεί κοντά. Το περιεργάστηκε κι έπειτα το έχωσε στην τσέπη του, θεωρώντας ότι έπρεπε να το κρατήσει.

«Θα ήθελα να ξέρω από πού ήρθε αυτό το πράγμα», είπε για τον πλανήτη.

Ο πλανήτης έκανε έναν θόρυβο σαν πυροτέχνημα.

Ο Dom ανασηκώθηκε και τον πέταξε κάτω.  «Τι διάολο;» είπε και ως απάντηση, ο ουρανός πάνω από αυτόν συστράφηκε. Όταν κοίταξε προς τα πάνω είδε κάτι να ξεδιπλώνεται κάτι σαν γιγαντιαίος κύλινδρος.

Η άκρη του έπεσε πάνω στο έδαφος. Ήταν μια συνηθισμένη σχοινένια σκάλα. Στην κορυφή της μία γυναίκα που ακτινοβολούσε φως, ντυμένη με βροχή και ανοιξιάτικο αέρα. Καθώς περπατούσε, τα πόδια της δεν άγγιζαν το έδαφος.

«Έπεσε από τον ουρανό», είπε.

Ο Dom ξαφνιάστηκε. «Συγνώμη – τι;»

«Ο πλανήτης». Η γυναίκα κοίταξε την μπάλα στα πόδια του Dom. Ο Dom την ανασήκωσε ξανά και μελέτησε τους ωκεανούς της. Φαίνονταν ανεπηρέαστοι από την πτώση. «Έπεσε με τον ίδιο τρόπο που πέφτουν και τα αστέρια;»

«Ναι».

Ο Dom καθάρισε το λαιμό του. «Άκου. Υποθέτω ότι είσαι άγγελος. Έχεις έρθει να, χμ, βοηθήσεις αυτό το πράγμα να σωθεί;»

Κούνησε το κεφάλι της. Ηλιακό φως διασκορπίστηκε από τα μαλλιά της. «Δεν μπορώ. Μπορώ μόνο να απαντήσω στις επιθυμίες που σχετίζονται με πεσμένα αστέρια. Ζήτησες να μάθεις από πού ήρθε».

«Και τι σημαίνει αυτό;» Ο Dom έδειξε με το βλέμμα του τη σκάλα. «Ήρθες μέχρι εδώ για να μου πεις πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα;»

Φαινόταν λυπημένη. «Φοβάμαι πως ναι. Αν είχες όμως εκφράσει την επιθυμία να αποκατασταθεί ο πλανήτης…»

«Και πώς στην ευχή θα έπρεπε να το ξέρω αυτό;» Ο Dom έπιασε τον πλανήτη με το άλλο του χέρι. Η θερμοκρασία του ήταν καλή, αλλά οι πόλοι ήταν παγωμένοι. «Και ούτως ή άλλως, τι σημασία έχει; Τα αστέρια πέφτουν όλη την ώρα».

«Υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια», του είπε. Κοίταξε τον πλανήτη. «Αλλά πολύ λίγα έχουν πλανήτες. Και από τους πλανήτες, σχεδόν κανείς δεν έχει ανθρώπους».

Ο Dom παραλίγο να το ξαναρίξει. «Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτό το πράγμα;»

Ο άγγελος φαινόταν στεναχωρημένος.

Ο Dom αναστέναξε. «Μην ανησυχείς. Θα ευχηθώ να σωθεί».

«Μα μπορείς να κάνεις μόνο μία ευχή».

«Έχασα την ευκαιρία μου με τον πλανήτη», είπε ο Dom, αλιεύοντας το φεγγάρι από την τσέπη του. «Αλλά μπορούμε να κάνουμε μια ευχή για το φεγγάρι».