«Λέγαν πως όλο αυτό έμοιαζε με πόλεμο, αλλά δεν έμοιαζε. Επρόκειτο για κάτι άλλο. Δεν υπήρχε ξεκάθαρος εχθρός, δεν υπήρχαν μάχες, υπήρχε μονάχα η αδυναμία της ανθρωπότητας και πτώματα που σωρεύονταν…»
– γράφει η Αντωνία Κώστα- Φώτη Συνεχίστε την ανάγνωση «Φιλοσοφία μιας θανατηφόρας επιδημίας»
«Είμαστε όλοι μας 28 χρονών. Η μουσική, μια πλέιλιστ από συμπαθητικά μπιτάκια. Μετά βάζουν τραπ. Κλείνουν με κλασσικο χιπ- χοπ και Active Member. Η ώρα είναι δυο και μισή. Δε θα μείνουμε άλλο.
Θα σε πάρει ο Τάκης με το μηχανάκι; Ναι, ρε, συμφέρει, τι λες τώρα, στην ίδια γειτονιά μένετε. Ναι, μόνος μου, ‘δω δίπλα είναι. Καληνύχτα. Καληνύχτα.»
-γράφει ο Παντελής Αδαμίδης Συνεχίστε την ανάγνωση Το σόλο του Κομνηνού
«Θα φύγω και θα γράφω, συνέχεια. Να ξέρεις ότι όλα όσα έγραψα, όλα όσα θα γράψω κι όσα δεν θα γράψω και θα στοχαστώ, θα είναι για ‘σένα.»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Το γράμμα
«Σκυθρωποί, χαμογελαστοί και αδιάφοροι. Ανάμεσα τους, στην μέση περίπου της αποβάθρας, στέκεται στρατηγικά εκείνος. Τριανταφεύγα, Μάνο τον λένε. Σοβαρό βλέμμα, ατάραχος. Ντυμένος στην πένα. Γυρνά καμιά φορά και την κοιτάζει. Κάτι τον τραβάει σε εκείνη. Μονάχα ο ιδρώτας στον γκρίζο κρόταφό του μαρτυρά το άγχος του.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Τύχη
Με οδήγησε στο βάθος της κάμαρας, σε μια κόχη που έμοιαζε με εικονοστάσι. Μέχρι και καντήλι είχε. – γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Φωτογραφία σέπια»
Ουδεμία σχέση έχουν με τα κεφτεδάκια. Το μοναδικό κοινό μυστικό τους είναι ο κιμάς -γράφει η Ελίνα Παπαδοπούλου Συνεχίστε την ανάγνωση «Τα σουτζουκάκια»
«Αμέσως μια υγρασία κάλυψε τα μάτια της και σωριάστηκε στην βελούδινη πολυθρόνα που έμοιαζε με θρόνο παλατιού. Τι αντιφατική εικόνα σκέφτηκε, τότε η χαρά μεθούσε τους ανθρώπους και τώρα η λύπη δηλητηριάζει κάθε μου κύτταρο.»
– γράφει η Ολυμπία Θεοδοσίου Συνεχίστε την ανάγνωση Για τα γενέθλιά σου
«Τα βρήκε εντελώς τυχαία. Τα πήρε μαζί της κι έπιασε θέση στο κιόσκι του κήπου, για να τα διαβάσει με την ησυχία της. Πίστευε ότι δεν θα την έβλεπα. Ήταν τόσο απορροφημένη που κατάλαβα ότι κάτι ασυνήθιστο συνέβαινε. Έτρεξα στην ποιητική μου κρυψώνα και είδα ότι τα ποιήματά μου έλειπαν.»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Μυστικά ποιήματα
Κάθε χρόνο έρχονταν στο χωριό, ποτέ δεν θυμάται το δέντρο αυτό να είχε κάτι το ξεχωριστό. -γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Το δέντρο»
Πλήρωσα το εισιτήριό μου στο αυτόματο μηχάνημα με τις οδηγίες για ηλίθιους, που σε κάνουν να αισθάνεσαι ακριβώς αυτό: Ηλίθιος. -γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Χαπάκι εντ»
«Κάποια στιγμή, στο διπλανό τραπέζι, ήρθε μια παρέα κοριτσιών. Η ηλικία τους ήταν γύρω στα δεκαοκτώ, μέχρι είκοσι το πολύ. Όλες ήταν πολύ ωραίες, πραγματικές καλλονές. Μάλιστα, η μία έμοιαζε καταπληκτικά με την πρώην αγαπημένη μου. Μικρή αναμνηστική τιμωρία, καθώς παράγγελνα το τρίτο μπουκάλι γαλλικό κρασί.»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Άψυχοι έρωτες
Ο γιος της είχε φύγει, πριν από 16 χρόνια, με κατεύθυνση την καινούργια αποικία στον Trappist one. Ούτε στο εν πέμπτο της διαδρομής δεν θα ήταν ακόμα. -γράφει ο Αστροβάμων Συνεχίστε την ανάγνωση «Ένα μοναδικό δώρο»
«Κουνιόταν μπρος πίσω ανεμίζοντας τη ρόμπα του. Η καρδιά του άρχισε να αλαφρώνει. Μακάριο το κούνημα σκέφτηκε. Σαν τις μάνες που βλέπει όταν λικνίζουν τα παιδιά τους…»
– γράφει η Μαρίζα Τσαμίδα Συνεχίστε την ανάγνωση «Το φαντασματάκι με τις κοντές πυτζάμες»
Ξύπνησα κι ήμουν σαν να με είχαν δείρει σε όλο μου το κορμί. Διόρθωση: όχι σαν. Με χτυπούσαν όλη νύχτα. Αυτή τη φορά ήταν η μέση. – γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Γλάρος»
«Δεν είναι λίγες οι φορές που αργεί να ξυπνήσει. Είναι τόσο ελκυστική η ζεστασιά, σε αντίθεση με την υγρασία της γκαρσονιέρας. Δεν λέει να σηκωθεί. Τριάντα χρόνια σηκώνεται και ξαναπέφτει.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Ζεστασιά
«Είπε φωναχτά στον εαυτό του: η φυγή είναι μια κάποια λύση. Αλλά αναρωτήθηκε σχεδόν αμέσως, προς τα πού. Η απάντηση ήρθε στιγμιαία (κι ολίγον βίαια), εκεί που θα έβρισκε έναν έρωτα, έναν μεγάλο έρωτα. Ένα πρόσωπο.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση «Ένα πρόσωπο»
«Αγαπούσε τη νύχτα. Οι μοναδικές ελεύθερες ώρες του, ήταν οι σκοτεινές ώρες. Οι νυχτερινές ζωγραφιές του αναζητούσαν τη σακατεμένη αθωότητα, τ’ αρώματα των αστεριών και της σιωπής.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Ο Ζωγράφος
«Τα ξεβαμμένα μάτια σου όταν ξυπνάς, η καλύτερη φτιάξη. Τίποτα πιο ζωοφόρο από την αίσθηση του ακατέργαστου. »
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Μπισκότα
«Η Κωνσταντίνα (αποφεύγει τα προβλήματά της και) είναι μια χαρά.
Έχει μία (δεν θα την έλεγε κανείς) εκπληκτική δουλειά (στην οποία δεν αξιοποιεί το πτυχίο της).»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Μια χαρά
«Η άκρη του έπεσε πάνω στο έδαφος. Ήταν μια συνηθισμένη σχοινένια σκάλα. Στην κορυφή της μία γυναίκα που ακτινοβολούσε φως, ντυμένη με βροχή και ανοιξιάτικο αέρα. Καθώς περπατούσε, τα πόδια της δεν άγγιζαν το έδαφος.»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Μια ευχή
«Οι πατούσες της Ηρούς είναι μούσκεμα τώρα. Μετά τον κρότο, δροσιά. Ο Γιώργος είχε πεταχτεί άξαφνα ξεφορτώνοντας τα χέρια της. Τα δικά του, τη σφίγγουν με δύναμη επάνω στο στέρνο του όσο γλιστράνε προς το κρεβάτι.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Persona
«Βγάζει τα ακουστικά του για να νιώθει πως έχει τον έλεγχο, έστω σε αυτό το επίπεδο. Το αμήχανο βλέμμα του πέφτει επάνω της. Το ξανακατεβάζει γρήγορα κι ας μη τον έχει δει. Δεν κρατιέται για πολύ.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Δυο εκατοστά
«Ξεκίνησε τώρα να τρέχει έξω από κάθε άνοιγμα του σπιτιού περνώντας το μαχαίρι γρήγορα πάνω στα κάγκελα και τραντάζοντας με τα χέρια του δυνατά την πόρτα, χωρίς, όμως, να βγάζει μιλιά. Οι φωνές και τα κλάματα μέσα γίνονταν χειρότερα.»
– γράφει ο Νίκος Σταϊκούλης Συνεχίστε την ανάγνωση Το κρέμασμα
«Η σιγουριά μου πως μετά θα καθαρίσω κάθε ίχνος από αυτά που άφησε πάνω μου ίσως να είναι ο λόγος της αυξημένης ανεκτικότητάς μου…» Συνεχίστε την ανάγνωση Αποκλειστικό απόσπασμα από τον υπό έκδοση μονόλογο του Lupus Graecus | Εκδόσεις Ι. Σιδέρη
«Φορούσαν σαγιονάρες με δάχτυλο τα κορίτσια, που τις έσερναν στην καυτή άσφαλτο και σορτσάκια ή αεράτα φορεματάκια και ψιθύριζαν μικρά μυστικά όση ώρα χρειαζόταν για να φτάσουν. Στην επιστροφή είχε μόνο τρεχάλα.»
– γράφει η Έλενα Γιασεμάκη Συνεχίστε την ανάγνωση Παγωτά σαν μάτια παιδικά
«Μα τι ζητάς επιτέλους από έναν άνδρα;»
Για μια στιγμή έμεινε σιωπηλή κι έπειτα τον κάρφωσε με το βλέμμα της «Θέλεις στ’ αλήθεια να ξέρεις;»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Γιατί μου αξίζει
«Το κλίμα ήταν γιορτινό, όπως ταιριάζει σε μια ευρωπαϊκή πόλη που αποχαιρετά τον χειμώνα και υποδέχεται την άνοιξη. Μετά το δεύτερο ποτό, είχα αρχίσει να βαριέμαι. Ετοιμαζόμουν να πάω για ύπνο, όταν την είδα.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Το τέλος μιας ιστορίας
Τα λευκά σεντόνια που ήταν απλωμένα σε εκείνη την ταράτσα, ήταν αυτά που δημιουργούσαν τον δροσερό ίσκιο. -γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Συνεχίστε την ανάγνωση «Marylin Monroe»
«Στο υπόγειο τού σπιτιού έφτιαξε μια κρυψώνα, με δυο δωμάτια και ένα υποτυπώδες μπάνιο. Κουβάλησε πολλές προμήθειες κι αρκετά βιβλία. Και ξεκίνησε την υπόγεια και μυστική ζωή του.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Η κρυψώνα
Όμως το νεοκλασικό έμεινε κενό. Ξενοίκιαστο. Ο κοντούλης that’s right, άρχισε να ανησυχεί. Πλήρωνε φόρους. Έχασε τον ύπνο του. Έπρεπε πάση θυσία να το νοικιάσει. – γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Στην οδό Πριγκιποννήσων 13 υπάρχει ένα διώροφο νεοκλασικό. Το κάτω … Συνεχίστε την ανάγνωση «That’s right»
«Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Κάθε τρία – τέσσερα καρέ και μια αλλαγή ψυχολογίας, σε βαθμό που θα προτιμούσα να ξαπλώσω χάμω, με κλειστά τα μάτια.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Φεστιβάλ
«Οι κυβερνώντες για να αντιμετωπίσουν την όλη αυτή κατάσταση έβαλαν μπροστά το σχέδιό τους. Σκοπός τους ήταν να μειώσουν την απήχηση που είχαν οι απεργοί πείνας στον λαό. Αποφάσισαν λοιπόν, να τους κλείσουν σε κλουβιά και έπειτα να τους περιφέρουν στα τσίρκα όλης της χώρας σαν υψηλό θέαμα.»
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Τα κλουβιά
«Η μητέρα του τον είδε να στέκεται εμβρόντητος και ήρθε κοντά του για να δει τι βρήκε. Όταν είδε την εικόνα, την σήκωσε στα χέρια της κι έμεινε να την κοιτά για αρκετά λεπτά.»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη Συνεχίστε την ανάγνωση Vintage
Ήταν όνειρο και ο πατήρ Αντώνιος το κατάλαβε γρήγορα. Το έχει δει κι άλλες φορές. Ποτέ όμως τόσο ζωντανά, τόσο κοντά. Ανοίγει τα μάτια και κοιτάει γύρω του. Από τα πυκνά γκρίζα του γενιά κυλάνε σταγόνες ιδρώτα. -γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Συνεχίστε την ανάγνωση «Το πέταγμα του πουλιού»
Ήταν ακίνητος σαν πεθαμένος. Ξαφνικά σαν να κατάλαβε την παρουσία μου, άνοιξε τα κατακόκκινα, από το κρύο και την πείνα, μάτια του και με κοίταξε.
-γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Το βλέμμα
Ο φόβος ότι θα ξαναγυρνούσε η εποχή των σπηλαίων, προκάλεσε συγκρούσεις και εξεγέρσεις. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έπνεε τα λοίσθια. -γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση «Νέα ανθρωπότητα»
«Στην ακτή, το κοιμώμενο χωριό της Καπερναούμ έχει αρχίσει δειλά δειλά να ζωντανεύει. Από το σημείο ποιυ βρίσκονται οι ψαράδες, μπορούν και βλέπουν τη λάμψη μιας μικρής φωτιάς…»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου
Συνεχίστε την ανάγνωση «Ψαράδες ανθρώπων»
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον δρούσε πολιτικά και οικονομικά ο Ερμογένης. Είχε ένα εργαστήριο αργυροχρυσοχοΐας, κοντά στον ναό του Ηφαίστου (στο Θησείο). -γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Ο Ερμογένης ήταν Αθηναίος, καταγόταν από παλιά αριστοκρατική γενιά. Γνήσιο τέκνο της ξακουστής πόλης. … Συνεχίστε την ανάγνωση «Ερμογένης»
Θα δαμάσει τον αφόρητο πόνο και θα αντιστρέψει κάθε μαθηματική κι ιατρική γνωμάτευση. -γράφει η Τίνα Σπυράτου Σουσού Συνεχίστε την ανάγνωση «Χορός με την σκιά μου»
«…προχώρησε μέσα στο κρύο, καλύτερα λέει να μην πεθάνω απόψε, μπορεί τελικά και να’ ταν μεθυσμένο, ποιο σώμα δεν θέλει να πεθάνει απόψε; »
– γράφει ο Νίκος Σταϊκούλης Συνεχίστε την ανάγνωση Νύχτα 99η
Έτσι όπως ήταν αγουροξυπνημένη, δεν αντιλήφθηκε αμέσως το περίεργο φόντο στην οθόνη της. Ροζ; Πότε έβαλε ροζ λουλουδάκια στην επιφάνεια εργασίας; -γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Αμετάκλητα Πριν»
Ξανοιχτήκαμε πολύ κι άρχισε το παιχνίδι να γίνεται επικίνδυνο. Δύσκολος αντίπαλος… – γράφει η Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση Παιχνίδια ενηλίκων
«Κάθε τόσο ἄνοιγε ἡ πόρτα καὶ μπαίνανε τὰ παιδιὰ ποὺ λέγανε τὰ κάλαντα. Ἄλλα μπαίνανε, ἄλλα βγαίνανε. Καὶ δὲν τὰ λέγανε μισὰ καὶ μισοκούτελα, μὰ τὰ λέγανε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἴσαμε τὸ τέλος, μὲ φωνὲς ψαλτάδικες, ὄχι σὰν καὶ τώρα, ποὺ λένε μοναχὰ πέντε λόγια μπρούμυτα κι ἀνάσκελα, καὶ κεῖνα παράφωνα..» Συνεχίστε την ανάγνωση «Παραμονὴ Χριστούγεννα», του Φώτη Κόντογλου
«Έχεις φως. Ασυναίσθητα κοίταξα το ρολόι, εφτάμισι το απόγευμα. «Τώρα θα μαγειρεύεις», σκέφτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα πως ήταν Παρασκευή και τις Παρασκευές δεν έκανες καμία δουλειά». – γράφει η Νούλη Τσαγκαράκη Συνεχίστε την ανάγνωση «Αγάπη μου»
«Ω, είμαι χαμένος. Ένας καιόμενος Ίκαρος, με το αίμα του ήλιου να πληγώνει την καρδιά.Κι όλο το κορμί της, το καλύπτει το απαλό φως τού φεγγαριού»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριἀντης Συνεχίστε την ανάγνωση «Μία επιστολή του Νίτσε»
«Δύο λευκά αδύνατα και πλαδαρά πόδια ξεπρόβαλαν τότε διστακτικά από τα ζεστά σκεπάσματα και βυθίστηκαν στις δύο μάλλινες παντόφλες που υπήρχαν στο κάτω μέρος του κρεβατιού..»
– γράφει ο Γιάννης Τζαβέλλας Συνεχίστε την ανάγνωση «Στα μάτια»
«Μια μέρα που ήταν μόνη στο σπίτι και έψαχνε να βρει φωτιά α ανάψει τσιγάρο, ανακάλυψε πως εκείνος είχε κλειδώσει το συρτάρι με τους αναπτήρες του…»
– γράφει η Τίνα Σπυράτου Σουσού Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο αναπτήρας»
«- Σας παρακαλώ… μουρμούρισα. Έπρεπε τουλάχιστον να προσπαθήσω.
– Εσείς κάνατε ευχή όταν γεννήθηκε η κόρη σας;
– Ναι»
– γράφει η Σταυρούλα Αντζουλάκου Συνεχίστε την ανάγνωση «Το Γκισέ»
«Βαριανασαίνω. Οι χτύποι της καρδιάς μου, μετρημένοι. Έφτασα μέχρι εδώ. Αγωνίστηκα. Δεν μετανιώνω.
Ενάντια στο φασισμό για μια πιο δίκαιη κοινωνία…»
– γράφει η Μελίνα Σώκου Συνεχίστε την ανάγνωση «ΑΘΗΝΑ ΧΑΤΖΗΕΣΜΕΡ: η 17χρονη αγωνίστρια της ΕΠΟΝ και δυο επιστολές που δε πρόλαβε να γράψει»
Τον είδε να κάθεται στη βεράντα, σταυροπόδι. Επιβλητικό, όπως πάντα. Φορούσε ένα μπλε σκούρο ναυτικό τζόκεϊ. Άκουγε μουσική, από ένα ραδιοφωνάκι παγκοσμίου λήψεως που είχε πάντα μαζί του. – γράφει ο Albus Viridis Συνεχίστε την ανάγνωση «Χαρακιές στο τσιμέντο» (σαν τατουάζ)
«Ο Νικήτας κατέβηκε στον στάβλο. Την πλησίασε στα γόνατα και τη φίλησε ανάμεσα στα βλέφαρα. Του φάνηκε ακόμα ζεστή…»
– γράφει ο Γιώργος Σπυράκης Συνεχίστε την ανάγνωση «Στο μυστικό»
«Τέτοιους μαθητές που θες εσύ είναι λίγο δύσκολο να βρεθούν σ’ όλον τον ελληνικό κόσμο.» – γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης. Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο μαθητής»
Αυτοδίδακτος σε πολλές μαστοριές. Από το χτίσιμο μέχρι τα υδραυλικά, την υλοτομία, τα «κήπια» (μποστάνια κηπευτικών), ηλεκτρικά, σκεπές, τοιχοποιϊα, γεωργικές μηχανές, κτηνοτροφία. -γράφει ο Γιώργος Σκαρβέλης Συνεχίστε την ανάγνωση Ένα βουνό που το λένε Βαγγέλη.
«Πίστευες ακόμη στις μαγικές ιδιότητες των λουλουδιών κι ας σε έλεγαν παλιομοδίτη…»
– από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο κλέφτης, ο άνεμος και το… καλό συναπάντημα!»
Η μοναδική ευχάριστη ασχολία του, πλέον, βρίσκεται στη φροντίδα του κτήματός του. Παρά το χρόνο που κουβαλάει στην πλάτη του, το επισκέπτεται κάθε μέρα. -από την Άννα Κεχαγιά Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο κυρ-Νίκος»
«Δυσκολευόταν επίσης να πιστέψει πως ίσως η Πόπη, τον άφηνε. Δεν θ’ άντεχε να την χάσει, αλλά στο Ποπάκι του άρεσε η άνεση, το ωραίο ντύσιμο τα ακριβά εστιατόρια..» από την Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Σύμβαση» (β’ μέρος)
Ο παγωμένος χειμωνιάτικος αέρας μπήκε ορμητικά στο δωμάτιο που μύριζε κλεισούρα, αλκοόλ και τσιγάρο και του έκοψε στιγμιαία την αναπνοή. -από την Εύη Δουργούτη Συνεχίστε την ανάγνωση «Η τελευταία του νύχτα»
«Γύρισα τον διακόπτη και χάθηκα στους τρισδιάστατους λαβύρινθους που αγκάλιασαν το δωμάτιό μου…» – από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση « Γύρνα τον διακόπτη»
«Δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος στο δρόμο. Περπατούσα στην μεγάλη λεωφόρο και πήγαινα προς την αγαπημένη μου καφετέρια.» – από τον Αντώνη Καρά Συνεχίστε την ανάγνωση «Τότε που στάθηκα δειλός»
«Το νούμερο 2 ήταν πολύ αγαπησιάρικο. Ερωτοχτυπημένο πάντα και όλοι το πείραζαν γι’ αυτό. Το νούμερο 3 ήταν ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο και σόκαρε ενίοτε τους άλλους..»
– από τη Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Η απόδραση των αριθμών»
«Ελαφρύ αεράκι φυσούσε, λεμονανθοί και πασχαλιά γλυκαίνανε τη γλώσσα μας, τα τελευταία άσπρα σύννεφα άνθιζαν στον ορίζοντα, ψηλά στον ουρανό μπηγμένη μια λεπίδα φεγγαριού, μάτωνε ο κόσμος κι εμείς δε το ξέραμε.»
– από την Αγγελίνα Κλαυδιανού Συνεχίστε την ανάγνωση « Ο Επιτάφιος»
«Ξέρετε, έχουμε πρόβλημα. Το παιδί δεν έκλαψε. Περιγεννητική ασφυξία. Πρέπει να μεταφερθεί στην Εντατική». – από την Χρύσα Γρανιτσά Συνεχίστε την ανάγνωση «Ένα θαύμα, ε;»
«Να ‘μαι τώρα εγκλωβισμένος στα ίδια μου τα μαλλιά. Αυτά τα δικά μου μαλλιά. Που με συντρόφευαν μια ζωή.» – της Αγγελίνας Κλαυδιανού Συνεχίστε την ανάγνωση «Το ραντεβού»
«Κάθεται στο πλατύσκαλο της σχετικά παλιάς πολυκατοικίας και ξεκινά γι’ άλλη μια φορά αυτό που μισεί, τις σκέψεις..» – του Παναγιώτη Σταυρόπουλου Συνεχίστε την ανάγνωση «Αυτή η νύχτα μένει.»
«Το είχε φιλοσοφήσει το πράγμα καιρό τώρα – δεν θάχανε δα κι η Βενετιά βελόνι αν αυτός χανόταν κάποια στιγμή από προσώπου γης..»
– της Βασιλικής Αποστολοπούλου Συνεχίστε την ανάγνωση «Από αγάπη και πέτρα» (μέρος α´)
«Οι καλύτερες επιστολές θα διαβάζονταν σε δημόσιες εκδηλώσεις, σε σχολεία και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα..» – του Χριστόφορου Τριάντη Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι Επιστολές»
Δεν υπάρχει απόσπασμα διότι το άρθρο είναι προστατευμένο. Συνεχίστε την ανάγνωση Πρoστατευμένο: «Ο φλώρος» ( επεισόδιο τρίτο)
«Είχε σχεδόν μιάμιση ώρα να σκοτώσει μέχρι να ξεκινήσουν τα πρώτα δρομολόγια του ΜΕΤΡΟ, εξάλλου δε σκόπευε να μπει εκεί νωρίτερα από τις 07:00, άρα τρεισήμισι ολόκληρες ώρες..» – από τον Μανόλη Κωνσταντάκη Συνεχίστε την ανάγνωση «Όταν ξέσπασε η αλήθεια» (μικρές ιστορίες)
«Στη μέση στο πρεβάζι, στο μπλε παράθυρο, ένα γλαστράκι· κι αυτό μπλε. Το χώμα του ξερό και το πιατάκι από κάτω, στεγνό κι αυτό.» – από τη Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Τα δύο μπλε»
«Χθες την έβγαλα στη στοά εδώ πιο πάνω. Ήταν καλά, έκοβε το κρύο. Έλα κι εσύ το βράδυ να είμαστε παρέα». – από τον Αντώνη Καρά Συνεχίστε την ανάγνωση «Εγώ, ο άστεγος»
«Αισθάνομαι τύψεις που ήμουν η αιτία να βρίσκονται αντικριστά και εύχομαι να μεγαλώσω γρήγορα και να πηγαίνω με τα μέσα μεταφοράς απ’ τον έναν στον άλλον.»
– από τον Παναγιώτη Σταυρόπουλο Συνεχίστε την ανάγνωση «Αίτηση διαζυγίου στους γονείς»
«Απ’ το φθινόπωρο κατεβάζω ιδέες για το που θα μπορούσαν να με βρουν τα πρώτα λεπτά του καινούργιου χρόνου. Ήθελα κάτι ξεχωριστό που θα μείνει χαραγμένο για πάντα στην μνήμη μου.» – Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρόπουλος
Συνεχίστε την ανάγνωση «Πρωτοχρονιά»
«Σήμερα πέθανα ίσως και χτες, μου απαντάει ο περιπτεράς, αλλά δεν έχουν χώρο στην κόλαση, είναι κι η απεργία των νεκροπομπών και δουλεύω ακόμα. «- από τον Δημήτρη Κουτσιφέλη Συνεχίστε την ανάγνωση «Όνειρα»
Δεν υπάρχει απόσπασμα διότι το άρθρο είναι προστατευμένο. Συνεχίστε την ανάγνωση Πρoστατευμένο: «Ο φλώρος» (επεισόδιο δεύτερο)
«Προς στιγμήν σκέφτηκε να χαρίσει τις χαρτοπετσέτες του στον κολλητό του. Όμως μετά του ήρθε στο μυαλό ο Φραντς Κάφκα και ο Μαξ Μπροντ. »
– από τον Αντώνη Καραγιώργο Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι χαρτοπετσέτες»
«Σχεδόν από την απαρχή του ανθρώπινου κόσμου είναι φτιαγμένο το Κλουβί.Κληροδοτείται με συνέπεια από γενιά σε γενιά και είναι φτιαγμένο από εκατομμύρια άλλα μικρότερα…»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Γράμμα στο Νέο Έτος»
«Έβγα να ιδείς, έβγα να ιδείς,
σκύλα, κορμί που τυραγνείς.» Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Αμερικάνος», χριστουγεννιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
«Όταν έχασα το δικό μου παιδί, δεν ήξερα τι να κάνω… πως διαχειρίζεσαι κάτι τέτοιο; Πως συνεχίζεις να ζεις;» – από την Ζηνοβία Βελόνγκα Συνεχίστε την ανάγνωση «Άλλο α κάμεις..»
Δεν υπάρχει απόσπασμα διότι το άρθρο είναι προστατευμένο. Συνεχίστε την ανάγνωση Πρoστατευμένο: «Ο φλώρος» (επεισόδιο πρώτο)
«Στις ατέλειωτες ώρες της φωταγωγημένης φυλακής μου, που όμως τόσο πολύ αγαπώ καθώς με κρατάει ασφαλή από την ερεβώδη δίψα της, σκέφτομαι πως θα έπρεπε να φανώ πιο έξυπνος και να μην την πολεμήσω. » – γράφει ο Ιωάννης Μπάχας Συνεχίστε την ανάγνωση «Καρμίλα Τσιρέλη»
«Δε θα σας πούμε περισσότερα. Πατήστε το play!» – από την Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ολίβια» , του Ραφαήλ Αρετάκη
Δεύτερη μέρα του Πάσχα, μόλις αρραβωνιασμένοι, κι επιστρέφαμε ευτυχισμένοι από ένα υπέροχο τετραήμερο στις Λακωνικές παραδοσιακές γωνιές. -γράφει ο Θωμάς Αργυρέας. Συνεχίστε την ανάγνωση «Άνοιξη αφέντρα»
«Τον κοίταξε λεπτομερώς. Πώς είναι δυνατόν όλα να έχουν αλλάξει κι όμως όλα να μένουν τόσο ίδια; Οι ρυτίδες, οι κινήσεις με μια δόση αμηχανίας, η υπεροχή της θέσης. Κι η αγάπη ίδια έμεινε.» – από την Αρετή Καμπίτση Συνεχίστε την ανάγνωση «Σχεδόν καλά»
«Εύχομαι μια μέρα να γιατρευτούν όλες οι πληγές μου μα πιο πολύ αυτές που δεν φαίνονται. Θα ήθελα να στις δείξω, να είσαι η μητέρα που θα τις γιατρέψεις. » – από την Αρετή Καμπίτση Συνεχίστε την ανάγνωση «Εντελέχεια»
«»Εκείνο που θυμάμαι από εκείνο το καλοκαίρι είναι ένα γλέντι που είχε γίνει στο χωριό μας στον 15αύγουστο. Ανάμεσα στα τραπέζια, την μουσική και το παιχνίδι, υπήρχε ένας τύπος που πουλούσε μπαλόνια. » – γράφει ο Νίκος Βραχασωτάκης Συνεχίστε την ανάγνωση «Μια μάλλον αισιόδοξη ιστορία»
«Με κράτησαν νομίζω ως τα ξημερώματα. Δεν ηύραν άκρη. Βάλαν τη νέα ετούτη υπόθεση στο αρχείο τους, στις «ανεξιχνιάστων αιτιών αυτοκτονίες παρελθόντος χρόνου»..» – γράφει ο Άγγελος Ήβος Συνεχίστε την ανάγνωση «Κατά συρροήν αυτόχειρ»
«Ένα χτύπημα των δακτύλων. Τόσο χρειάζεται ο ανθρώπινος νους για να ξυπνήσει ή να σαλέψει. Να ζυμώσει ή να διαλύσει. Να κοιτάξει τον καθρέπτη ή τη σκιά του.»
– γράφει ο Ραφαήλ Αρετάκης Συνεχίστε την ανάγνωση «Το σφυρί και το καλέμι»
«Ελύθηκαν τα γόνατά μου ντιπ. Ζάρωσα μουγγαμένος. Γυναίκα έμοιαζε πως ήτουνα ετούτο. Αλλά δεν ήτανε κανονικιά.»
– γράφει ο Άγγελος Ήβος Συνεχίστε την ανάγνωση «Για ένα πουκάμισο αδειανό»
APODYOPTES 