«Ξέρω από πού προέρχομαι. Άλλωστε η οικογένεια δεν είναι κάτι που αγαπάς περισσότερο από το είδωλό σου στον καθρέφτη;»
-γράφει η Βασιλική Δραγούνη

-Γεια! Είμαι η Λόρι.

-Χαχα, όχι, δεν είμαι σουπερμόντελ. Ή ηθοποιός ή χορεύτρια, αν και αυτό πιστεύουν όλοι. Στην πραγματικότητα εργάζομαι στο Κέντρο Αισθητικής Ανάπλασης Regeneville.

-Όχι, όχι δεν είμαι επιστήμονας ή κάτι τέτοιο. Κάθομαι στη ρεσεψιόν. Είμαι όμως το πρώτο άτομο που βλέπει κανείς στο λόμπι, οπότε ο προϊστάμενος μου είπε ότι θα πρέπει να επιδεικνύω το προϊόν.

-Όχι, είναι απολύτως φυσικό. Ξέρεις πώς λειτουργεί; Είναι ένας διαφορετικός τρόπος χρήσης της τεχνολογίας, μόνο που αντί να πηγαίνεις στο φεγγάρι ή κάτι τέτοιο, έχεις μια άμεση ρομποτική επέμβαση. Είναι φοβερό -μπορείς ανά πάσα στιγμή να απαλλαγείς από οποιαδήποτε ατέλεια.

-Γιατί όμως να θέλεις να την κρατήσεις;

-Τι εννοείς «αυτός που είσαι»; Μπορείς πάντα να τον αλλάξεις, αν δεν σου αρέσει.

-Εγώ; Όχι ιδιαίτερα! Ορίστε μια παλιά φωτογραφία μου.

-Τι πράγμα; Μια εικόνα της μαμάς μου; Εντάξει, έχω εδώ μία.

-Εεε… όχι. Υποθέτω πως δεν μοιάζουμε, όχι πια. Αλλά γιατί να ήθελα;

-Ξέρω από πού προέρχομαι. Άλλωστε η οικογένεια δεν είναι κάτι που αγαπάς περισσότερο από το είδωλό σου στον καθρέφτη;

-Τότε για ποια «μη αναγνωρισιμότητα» μιλάς;

-Μα και βέβαια οι άνθρωποι ανταποκρίνονται διαφορετικά. Αυτό είναι το όλο θέμα.

-Λοιπόν, αν δεν μου μιλούν πια, υποθέτω πως ή δεν υπήρξαν ποτέ πραγματικοί φίλοι μου ή είναι τίποτα ομοφοβικοί, δίκιο δεν έχω;