«Καιρός τα πάει και ο ίδιος τα φέρνει, πάρθηκε μια τρομερή απόφαση για τον Caldwell και τη δεντρο-συντροφιά του. Ο Βασιλιάς θεώρησε αναγκαίο πως έπρεπε να επεκτείνει τα ανάκτορά του πέρα από τις όχθες του ποταμού.»
– γράφει ο Άκης Πετρόπουλος

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα ξεχασμένο εδώ και χρόνια βασίλειο, ζούσε ένα υγιέστατο, καταπράσινο δέντρο που το έλεγαν Caldwell. Ο τόπος που έτυχε να φυτρώσει ήταν ίσως το πιο πρόσφορο, το πιο ιδιαίτερο σημείο ολόκληρου του βασιλείου. Το σημείο αυτό βρισκόταν ακριβώς δίπλα στα βασιλικά ανάκτορα, στις όχθες του μεγάλου ποταμού που περνούσε από εκεί. Μαζί με τα γειτονικά δέντρα, περνούσε το χρόνο του εκτελώντας την καθιερωμένη όσο και αναγκαία για αυτόν συνήθεια της φωτοσύνθεσης. Έπινε το πεντακάθαρο νερό του ποταμού, εισέπνεε διοξείδιο του άνθρακα και με λίγη βοήθεια από τον Ήλιο, εξέπνεε το ζωοδόχο για τα υπόλοιπα όντα οξυγόνο.

Καιρός τα πάει και ο ίδιος τα φέρνει, πάρθηκε μια τρομερή απόφαση για τον Caldwell και τη δεντρο-συντροφιά του. Ο Βασιλιάς θεώρησε αναγκαίο πως έπρεπε να επεκτείνει τα ανάκτορά του πέρα από τις όχθες του ποταμού. Άλλωστε, αυτό θα ήταν «μία  διακήρυξη ευημερίας και καλής διαχείρησης» όπως συνήθιζε ο ίδιος να λέει. Η δεντρο-παρέα όπως φυσικά και ο πρωταγωνιστής μας, τρομοκρατήθηκε. Οι περισσότεροι  έλεγαν ότι μπορούν να αντισταθούν, πως οι ρίζες τους ήταν τόσο γερές που τίποτα δε θα μπορούσε να τους μετακινήσει και πως θα ανάγκαζαν το Βασιλιά να αναθεωρήσει. Ο Caldwell όμως δεν μπορούσε να αρνηθεί τις εντολές του παντοδύναμου Βασιλιά. Θεωρούσε ότι αυτοί έφταιγαν για την κατάσταση και πως δεν θα έπρεπε να σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά του. Η υπόλοιπη δεντρο-παρέα μάταια προσπαθούσε να τον πείσει να μείνει. Είχε πάρει την απόφασή του. Αργά, με πολύ μόχθο και περίσσεια λύπη, έβγαλε τις μεγάλες ρίζες του από το χώμα και ξεκίνησε το ταξίδι του προς μια νέα χώρα.

Καιρός τα πήγε και ο ίδος τα ’φερε, μετά από πολλά πολλά χρόνια, ο Caldwell αποφάσισε να επιστρέψει στις όχθες του ποταμού που πρωτοβλάστησε. Ένιωθε γνώριμο το χώμα κάτω από τις ρίζες του μα, όσο και αν έψαξε, δεν μπόρεσε να βρει το ζητούμενο σημείο.  Τα ανάκτορα είχαν επεκταθεί τόσο, έτσι που το ποτάμι περνούσε μέσα από το παλάτι. Ρώτησε πολλούς να μάθει τι ακριβώς συνέβη αλλά τα νέα ήταν συνταρακτικά για αυτόν. Τα γηραιότερα από τα δέντρα που είχαν μείνει, του είπαν πως, κατά τους θρύλους, υπήρχε μία δεντρο-συντροφιά που αντιστάθηκε σθεναρά στις βουλές του Βασιλιά αλλά δεν ήταν αρκετοί. Αν είχαν έστω ένα ακόμα δέντρο μαζί τους, του είπαν, ο Βασιλιάς θα έκανε την επέκταση προς την αντίθετη πλευρά των ανακτόρων.

Καιρός τα είπε, μα δεν ξανάφερε τίποτα πια για τον Caldwell. Έμπηξε τις ρίζες του όσο πιο βαθιά μπορούσε ψάχνοντας νερό, εισέπνευσε διοξείδιο του άνθρακα, μάζεψε μερικές ηλιαχτίδες αλλά δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον κύκλο της φωτοσύνθεσης ποτέ ξανά.