«…την άλλη μέρα
τη βρήκανε
νεκρή
γροθιές σφιχτές
σα να
φρουρούσε
ένα μελλούμενο…»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου

Αφού χαιρέτησε
απ’ της πλουμιστής
κάμαρας
την προκυμαία
επέστρεψε
ασθμαίνουσα
στο μικρό της
δώμα
ενός βλεφάρου
η ελπίδα
υποψίας
λαμπιόνια
στόλισε
αλαφιασμένη
η καρδιά
αμέσως
όμως
την προδοσία
θυμήθηκε κι
υπέστειλε το
βλέμμα

την άλλη μέρα
τη βρήκανε
νεκρή
γροθιές σφιχτές
σα να
φρουρούσε
ένα μελλούμενο
που
αποβραδίς
είχε
χιμήξει
απάνου της
μα όσο κι αν
έψαξαν
δε τό ‘βραν