«Παλέτες είν’ οι δρόμοι κι οι άνθρωποι τα χρώματα.
Περνάς από μπροστά τους μαντεύοντας ονόματα.» – από την  Ευαγγελία Αγγελούση

Η αύρα είναι σπάνια στο βλέμμα των ανθρώπων,
αερικά βαφτίζονται οι άνθρωποι των δρόμων.
Αγγίγματα κι ακούσματα στο χάος των αισθήσεων,
που κάποτε ενοχλήθηκαν από φωνές αρνήσεων.
Διστακτικές ματιές κι αδιόρατες προκλήσεις
που πέρασαν και χάθηκαν προτού τις σταματήσεις.

 

Ψίθυροι, σκέψεις, μυστικά, σχέσεις και αποστάσεις·
Φόβοι, ενοχές, παραδοχές, σενάρια, παραστάσεις.

Παλέτες είν’ οι δρόμοι κι οι άνθρωποι τα χρώματα.
Περνάς από μπροστά τους μαντεύοντας ονόματα.
Την ιστορία καθενός θέλεις να υποθέσεις.
Σε καθεμιάς το θέατρο πασχίζεις να χωρέσεις.
Σε κάποιες μόνο ως θεατής, σε κάποιες θιασώτης,
στις δεύτερες εντόπισες κοινά ως ταξιδιώτης.

 

Είναι μαγεία αυτή η στιγμή , μπρος στο ψηφιδωτό των δρόμων .
Σου δίνει ανάσα, τροφή, ζωή, γι’ αυτό ας της είσαι ευγνώμων.
Με μια εικόνα, μόνο μια, μαντεύεις χίλιες άλλες,
γι ‘ ανθρώπους, σκέψεις, πνοές, ζωές ,πάθη, πόθους, σπατάλες.
Γι’ αρώματα, για μουσικές, για μνήμες που τους κυκλώσαν,
για δαίμονες, φαντάσματα, λάθη που τους στοιχειώσαν.

Μην αρνηθείς, μη φοβηθείς, βλέμμα μην κατεβάσεις
Είν’ το ποτάμι της ζωής , σκύψε να ξεδιψάσεις.