Τα εξαιρετικά βίαια φαινόμενα που βλέπουμε εκεί έξω στο Σύμπαν, συνήθως, προκαλούνται από κατακλυσμικά γεγονότα του ενός ή του άλλου είδους. Αλλά τι γίνεται με τις αιφνίδιες ριπές ραδιοκυμάτων;
Ένα ζευγάρι αστροφυσικών στο Χάρβαρντ λένε ότι τα σπάνια αυτά φαινόμενα θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να αποτελούν ένδειξη μιας προηγμένης εξωγήινης τεχνολογίας.
Οι αιφνίδιες ριπές ραδιοκυμάτων (FRBs, Fast Radio Bursts) είναι βραχύβιοι παλμοί ραδιοκυμάτων (σε συχνότητες όπως αυτές που εκπέμπονται από τα δικά μας μέσα επικοινωνίας) που διαρκούν μόνο μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου.
Η κύρια υπόθεση είναι ότι προέρχονται από βίαια αστροφυσικά γεγονότα. Λιγότεροι από 2 ντουζίνες από αυτούς τους παλμούς έχουν εντοπιστεί από την πρώτη ανακάλυψή τους, το 2007.
Είναι ανιχνεύσιμοι με τεράστιες ραδιοφωνικές κεραίες όπως τα ραδιοτηλεσκόπια στο Παρατηρητήριο Arecibo του Πουέρτο Ρίκο και στο Παρατηρητήριο Parkes της Αυστραλίας. Είναι εξαιρετικά έντονοι και η πηγή τους είναι σε μεγάλη απόσταση από εμάς.
Δύο αστροφυσικοί, ο Avi Loeb στο Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, και ο Manasvi Lingam στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, αποφάσισαν να διερευνήσουν το ενδεχόμενο οι FRBs να έχουν προέλευση εξωγήϊνης τεχνολογίας .
«Οι αιφνίδιες ριπές ραδιοκυμάτων είναι εξαιρετικά φωτεινές εάν ληφθεί υπ’ όψιν η μικρή τους διάρκεια και ότι η προέλευσή τους βρίσκεται σε μεγάλες αποστάσεις. Επίσης, δεν έχουμε εντοπίσει μια πιθανή φυσική πηγή με βεβαιότητα. Η υπόθεση της τεχνητής προέλευσης αξίζει να θεωρηθεί και να ελεγχθει» (Avi Loeb, Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics)
Οι Loeb και Lingam άρχισαν υπολογίζοντας πόση ενέργεια χρειάζεται για να στείλουμε ένα μήνυμα τόσο ισχυρό σε μια τέτοια τεράστια απόσταση. Βρήκαν ότι κάτι τέτοιο με ηλιακή ενέργεια απαιτεί μια σειρά ηλιακών συλλεκτών με έκταση διπλάσια της επιφάνειας της Γης. Οι συλλέκτες θα έδιναν αρκετή ενέργεια για μια τέτοια εκπομπή, εφ’ όσον ο εξωγήϊνος πολιτισμός ήταν τόσο κοντά σε ένα αστέρι παρόμοιο με τον Ήλιο μας, όσο βρισκόμαστε εμείς.
Προφανώς, ένα τέτοιο τεράστιο έργο κατασκευής είναι πολύ πιο πέρα από τις δικές μας δυνατότητες. Αλλά όσο απίθανο και αν ακούγεται, δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Το ζευγάρι αναρωτήθηκε, επίσης, κατά πόσον είναι βιώσιμο ένα τέτοιο έργο. Θα μπορούσε η θερμότητα και ενέργεια που εμπλέκονται σε μια τόσο τεράστια σειρά ηλιακών συλλεκτών να λιώσει την ίδια τη δομή; Η απάντησή τους είναι ότι το νερό ψύξης θα ήταν αρκετό για να κρατήσει σε λειτουργία μια τέτοια σειρά.
Η επόμενη ερώτησή τους ήταν «Γιατί να χτίσουν κάτι τόσο μεγάλο, σε τελευταία ανάλυση;»
Το σκεπτικό πίσω από την διερεύνηση αυτή είναι βασισμένο σε μια ιδέα που εμείς οι ίδιοι είχαμε: Θα μπορούσαμε να επιταχύνουμε ένα διαστημικό σκάφος πιέζοντας με λέιζερ; Ή με μικροκύματα; Αν εμείς έχουμε σκεφτεί κάτι τέτοιο, γιατί δεν θα μπορούσαν να το έχουν σκεφτεί και άλλοι υπάρχοντες πολιτισμοί; Αν κάποιος άλλος πολιτισμός το εφάρμοζε, με τι θα έμοιαζε η τεχνολογία αυτή;
Η έρευνά τους δείχνει ότι η κατασκευή συλλεκτών για την οποία μιλάμε θα μπορούσε να τροφοδοτήσει ένα διαστημόπλοιο με ωφέλιμο φορτίο ενός εκατομμυρίου τόνων. Αυτό θα ήταν περίπου 20 φορές μεγαλύτερο από το μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο μας. Σύμφωνα με τον Lingam, «Είναι αρκετά μεγάλο για να μεταφέρει επιβάτες που να ζουν σε όλη την διάρκεια ενός ταξιδιού σε διαστρικές ή ακόμα διαγαλαξιακές αποστάσεις.»
Αν οι FRBs είναι πράγματι το αποτέλεσμα ενός εξωγήϊνου συστήματος πρόωσης, πώς θα γίνονταν αντιληπτές σε μας; Η Γη περιστρέφεται κατ’άξονα και σε τροχιά, το οποίο σημαίνει ότι οι εξωγήϊνοι αυτοί κόσμοι που βρίσκονται σε κάποιους αστέρες, κάποιων γαλαξιών, κινούνται σε σχέση με εμάς. Γι αυτό, το μόνο που θα δούμε, αν είμαστε στην πορεία της δέσμης, θα είναι ένα σύντομο φλας. Η δέσμη σαρώνει από -το σημείο που εκπέμπεται, κάποιο τμήμα του ουρανού και μας χτυπά μόνο για μια στιγμή. Η κατ’ επανάληψη εμφάνιση της FRB από την ίδια περιοχή θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη εξωγήϊνης, τεχνολογικής προέλευσής της.
Η όλη μελέτη κινείται στην σφαίρα του υποθετικού, αλλά είναι μέρος των επιστημονικών διαδικασιών η διατύπωση υποθέσεων, όσο απίστευτες κι αν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Όπως λένε στο συμπέρασμα του εγγράφου τους, «Αν και η πιθανότητα οι FRBs να παράγονται από εξωγαλαξιακούς πολιτισμούς είναι περισσότερο υποθετική από όσο να παράγονται από ένα αστρονομικής κλίμακας φαινόμενα, ο ποσοτικός προσδιορισμός των απαιτήσεων που είναι αναγκαίες για να έχουν τεχνητή προέλευση εξυπηρετεί, τουλάχιστον, τον σημαντικό σκοπό να επιτρέψει στους αστρονόμους να αποκλείσουν αυτό το ενδεχόμενο, με μελλοντικά δεδομένα.»
Υπάρχουν και άλλες ερμηνείες, όταν πρόκειται για FRBs, φυσικά. Σε άλλη δημοσίευση ερευνητές προτείνουν ότι για μία τουλάχιστον ομάδα από FRBs, γνωστή ως FRB 121.102, η πηγή είναι πιθανότατα αστροφυσική. Σύμφωνα με αυτούς, οι FRBs πιθανό να προέρχονται από «ένα νέο είδος, άκρως μαγνητισμένου, εξωγαλαξιακού αστέρα νετρονίων. (Μάγναστρο)»
Πίσω από αυτές τις δημοσιεύσεις καραδοκούν μερικές ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που είναι επίσης διασκεδαστικό να τις σκεφτεί κανείς.
Αν το σύστημα πρόωσης γιγάντιων διαστημοπλοίων χρειάζεται μια σειρά ηλιακών συλλεκτών δύο φορές το μέγεθος της Γης, από που θα προέρχονταν τα υλικά αυτά; Αν το σύστημα απαιτεί νερό ψύξης για να αποφευχθεί η τήξη, από που θα προέρχεται όλο αυτό το νερό; Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε, ή ακόμη και να αρχίσουμε να κάνουμε εικασίες. Αλλά ένας πολιτισμός που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να είναι τεχνολογικά πολύ προηγμένος. Αυτό είναι αυτονόητο.
Γιατί θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τόσο μεγάλο είναι ένα άλλο ζήτημα. Πιθανώς οι ίδιοι λόγοι που θα κινητοποιούσαν κι εμάς: η περιέργεια και η έλξη για την εξερεύνηση, ή ίσως να αναγκάζονταν να ξεφύγουν από έναν ετοιμοθάνατο κόσμο.
Ή απλά, ξέμειναν από μπύρα.
Πηγή: UNIVERSE TODAY 9 Μαρτίου 2017
από Evan Gough
APODYOPTES 