Αρχίζοντας η νέα ακαδημαϊκή χρονιά, η Δρ. Ελένη Πετράκου, κάνει έναν σύντομο απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, δηλώνοντας ανυπόμονη για τα θαυμαστά αναμενόμενα, της χρονιάς που ξεκίνησε.

Το ακαδημαϊκό έτος ή για κάποιους και το σχολικό έτος αρχίζει. Πώς να το υποδεχτούμε αισιόδοξα; Ίσως με τις επιτυχίες που σημειώθηκαν στην εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος στη διάρκεια του περσινού;

Κατ’ αρχάς, μια λίμνη παγωμένου νερού εντοπίστηκε στην επιφάνεια του Άρη. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακάλυψε το σχηματισμό που καλύπτει έναν κρατήρα 80 χιλιομέτρων χρησιμοποιώντας το ρομποτικό εξερευνητή Mars Probe. (Θυμάμαι πριν λίγες δεκαετίες τη φαντασία του κόσμου να εξάπτεται ακόμα και με την πιθανότητα να υπήρξε κάποτε νερό στον Άρη, σχεδόν λες και θα ισοδυναμούσε με εξωγήινη ζωή … αλλά τώρα η ανακάλυψη ολόκληρης λίμνης πέρασε μάλλον στα ψιλά. Δηλαδή αναρωτιέται κανείς αν το νερό μετράει μόνο σε υγρή μορφή!)

Στο μεταξύ ο Άρης απέκτησε ένα ακόμα rover, το InSight της NASA που προσ-αρηώθηκε με επιτυχία και άρχισε τις μελέτες του για τη γεωλογική ιστορία του κόκκινου γείτονα.

Ανάμεσα όμως στις τροχιές του Άρη και της Γης είχαμε και μια πετυχημένη προσ-αστεροειδήωση, αν μας επιτραπεί ο όρος! Το σκάφος Hayabusa2 της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστημικής Εξερεύνησης (JAXA) έφτασε κοντά στον αστεροειδή Ryugu, τον πλησίασε, “βομβάρδισε” ένα σημείο στην επιφάνειά του για να πεταχτούν κομμάτια του εδάφους, τα οποία μάζεψε χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο-προβοσκίδα και πλέον ετοιμάζεται για την πτήση του πίσω στη Γη.

Πριν μερικούς μήνες έγινε και η πρώτη προσελήνωση στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, από το κινέζικο σκάφος Chang’e 4. Το ορόσημο αυτό τονίζεται ακόμα περισσότερο από το ότι ήταν μόλις η δεύτερη αποστολή στη Σελήνη εδώ και σαράντα τρία χρόνια – με την αμέσως προηγούμενη να έχει γίνει πριν έξι χρόνια, από το Chang’e 3.

Και τέλος, βρέθηκε ότι η Σελήνη δεν είναι ένας εντελώς μοναχικός δορυφόρος. Ουγγρική ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε πως γύρω από τη Γη γυρίζουν άλλα δύο “φεγγάρια”, αν και αρκετά αιθέρια: πρόκειται για σύννεφα από σκόνη μετεωριτών πάνω στην τροχιά της Σελήνης, γύρω από δύο σημεία όπου ο συνδυασμός της βαρύτητας παγιδεύει ό,τι βρεθεί στην περιοχή. Όσο ανάερα κι αν είναι, ακολουθούν σταθερά τη Γη και το καθένα εκτείνεται στον ουρανό σε μήκος εικοσαπλάσιο του “κανονικού” φεγγαριού

Καλή αρχή με ανυπομονησία για το τι καινούργιο θα ξέρουμε του χρόνου τέτοια εποχή!