Λίγες στιγμές
κράτησε η χαρά
κι ύστερα σιωπή
κι ύστερα απουσία
σε ξένες αγκαλιές
αναζήτησε ζεστασιά
έψαξε να βρει
αυτό το κάτι της ζωής
τόσο επιπόλαια
ξόδεψε το είναι της
κι αυτός
έμεινε να την κοιτά
απλός θεατής
στις μεταμορφώσεις της
πικραμένος, άναυδος
έκλεινε τα μάτια
νομίζοντας πως είναι όνειρο
μα δεν ήταν παρά
η στυγνή πραγματικότητα
τον έγδερνε σαν ξυράφι
κι έπεφτε κάθε μέρα
όλο και πιο χαμηλά.