Αναποδογυρισμένα θαυμαστικά
από φωτοχυσίες
να καταπίνονται αργά
από θάλασσες λάγνες.
Ερωτηματικά από νεφελώματα
να σκαρώνονται επιδέξια
στο ανάγλυφο τ’ ουρανού.
Αποσιωπητικά κορυφών απόρθητων
να ξετυλίγονται αινιγματικά
από αυτάρεσκες οροσειρές.
Παύλες διπλές
να χαράζονται τρεμάμενες
στα υδάτινα μάρμαρα
μιας γέρικης λίμνης
ορίζοντας αποστάσεις διανυμένες.
Παρενθέσεις έτοιμες
να παραδώσουν την καμπύλη τους
σε αυστηρές αγκύλες
να ανοίγονται από αέρηδες τρυφερούς
πάνω στο τίποτα που σε αγκαλιάζει.
Όλη η πλάση σου
ένα τσουβάλι με σημεία στίξης ζωηρά
κι εσύ αμήχανα
να γυρεύεις στον πάτο του
μία τελεία…

Δεν είχες τρόπο να διαβάσεις
τη στίξη της ζωής.
Σου δίνω την τελεία μου…