Δεν έχω παρά το δηλητήριό μου ν’ αφήσω να χυθεί
Σταγόνα στο στόμα που βρυχάται…
– γράφει η Έλενα Γιασεμάκη

Αν ήταν οι λέξεις να με μισήσουν
Ας είναι για χατήρι σου

Γιατί στο στήθος σου γερμένη
Μέδουσα με τα μαλλιά μου φίδια που δαγκώνουν

Δεν έχω παρά το δηλητήριό μου ν’ αφήσω να χυθεί
Σταγόνα στο στόμα που βρυχάται…

Οσμίζεται το άγριο θεριό μου την τροφή του
Λυσσομανάει σε θεία ένωση…

Εσύ
Η άβυσσος του ονείρου

Εμείς
Οι εραστές που έσμιξαν αλλόκοτα
Στο αίμα και στο άπειρο

…..

Αν είχα λέξεις
Ξανά θα τις πρόδιδα

Για να το ζήσω απ’την αρχή