«Σ’ αυτόν τον κόσμο επιβιώνει μόνο το απόλυτο κενό. Μαζί με το στραβό. Βουβό και σκοτεινό. Εκεί που δεν γεννιέται τίποτα κακό και ούτε καλό.» – από την Ρένια Παπαματθαίου Ο Θεός απουσίαζε εκείνο το απόγευμα. Όσο κι αν τον … Συνεχίστε την ανάγνωση «Μονόλογος παράκρουσης»
«Προς στιγμήν σκέφτηκε να χαρίσει τις χαρτοπετσέτες του στον κολλητό του. Όμως μετά του ήρθε στο μυαλό ο Φραντς Κάφκα και ο Μαξ Μπροντ. »
– από τον Αντώνη Καραγιώργο Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι χαρτοπετσέτες»
Ήταν ένα κανονικό γεωμετρικό σχήμα πεπλατυσμένου πούρου, με κοκκινωπή απόχρωση. γράφει ο Αστροβάμων Συνεχίστε την ανάγνωση «Ένας παράξενος «επισκέπτης»»
«Σχεδόν από την απαρχή του ανθρώπινου κόσμου είναι φτιαγμένο το Κλουβί.Κληροδοτείται με συνέπεια από γενιά σε γενιά και είναι φτιαγμένο από εκατομμύρια άλλα μικρότερα…»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Γράμμα στο Νέο Έτος»
Το είχε σκεφτεί πολύ. Ένιωθε την περιέργεια, που τον χαρακτήριζε από όταν ήταν νέος, να γιγαντώνεται ξανά μέσα του. Γράφει ο Αστροβάμων. Συνεχίστε την ανάγνωση «Μια ευχή, για τώρα και για πάντα…»
«Έχεις ζυγαριά»; Ρώτησε η μικρή.
«Έχω».
«Και τι ζυγίζεις σ’ αυτήν»;
«Την γαλοπούλα τα Χριστούγεννα». – από την Μυρτώ Συνεχίστε την ανάγνωση Σε είδα να γελάς…
«Έβγα να ιδείς, έβγα να ιδείς,
σκύλα, κορμί που τυραγνείς.» Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Αμερικάνος», χριστουγεννιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
«Συγχώρεση στο κάρμα σημαίνει: πηγαίνουμε στο θύμα, του ζητάμε συγγνώμη και το παρακαλούμε να μας συγχωρέσει. » – από την Αρετή Καμπίτση Συνεχίστε την ανάγνωση Κάρμα
«Όταν έχασα το δικό μου παιδί, δεν ήξερα τι να κάνω… πως διαχειρίζεσαι κάτι τέτοιο; Πως συνεχίζεις να ζεις;» – από την Ζηνοβία Βελόνγκα Συνεχίστε την ανάγνωση «Άλλο α κάμεις..»
Με μία γρήγορη στροφή οριζοντίωσε πορεία καθώς το ισχυρό μαγνητικό πεδίο, λίγο πάνω από το έδαφος, ασκούσε τεράστια απωστική δύναμη στο μεταλλικό περίβλημα του σκάφους – γράφει ο Αστροβάμων Συνεχίστε την ανάγνωση «Μια αναπάντεχη περίσταση»
Δεν υπάρχει απόσπασμα διότι το άρθρο είναι προστατευμένο. Συνεχίστε την ανάγνωση Πρoστατευμένο: «Ο φλώρος» (επεισόδιο πρώτο)
«Μια μέρα ολοστρόγγυλη η σημερινή. Όπως η χθεσινή, όπως και η αυριανή. Μόνο που τούτη έχει το αποτύπωμά σου..» – από τη Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Το αποτύπωμα»
«Στις ατέλειωτες ώρες της φωταγωγημένης φυλακής μου, που όμως τόσο πολύ αγαπώ καθώς με κρατάει ασφαλή από την ερεβώδη δίψα της, σκέφτομαι πως θα έπρεπε να φανώ πιο έξυπνος και να μην την πολεμήσω. » – γράφει ο Ιωάννης Μπάχας Συνεχίστε την ανάγνωση «Καρμίλα Τσιρέλη»
«Δε θα σας πούμε περισσότερα. Πατήστε το play!» – από την Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ολίβια» , του Ραφαήλ Αρετάκη
Δεύτερη μέρα του Πάσχα, μόλις αρραβωνιασμένοι, κι επιστρέφαμε ευτυχισμένοι από ένα υπέροχο τετραήμερο στις Λακωνικές παραδοσιακές γωνιές. -γράφει ο Θωμάς Αργυρέας. Συνεχίστε την ανάγνωση «Άνοιξη αφέντρα»
Ο Γιόρμα Ρύσσα αφηγείται το πώς και το γιατί βρέθηκε επισκέπτης στον πλανήτη Γη. -Γράφει ο Αστροβάμων Συνεχίστε την ανάγνωση Το τελευταίο ταξίδι (Μέρος Α’ – Μνήμη Ε’)
«Τον κοίταξε λεπτομερώς. Πώς είναι δυνατόν όλα να έχουν αλλάξει κι όμως όλα να μένουν τόσο ίδια; Οι ρυτίδες, οι κινήσεις με μια δόση αμηχανίας, η υπεροχή της θέσης. Κι η αγάπη ίδια έμεινε.» – από την Αρετή Καμπίτση Συνεχίστε την ανάγνωση «Σχεδόν καλά»
«Ο συγγραφέας με τον παρόντα μονόλογο, πέρα από το να καυτηριάζει με δηκτικό τρόπο την πλήρη αναισθησία ενός μέσου ανθρώπου της εποχής του απέναντι στο ανθρώπινο, γίνεται στις μέρες μας πιο επίκαιρος από ποτέ..» – παρουσίαση – επιμέλεια, Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Εμμανουήλ Ροϊδης: «Μονόλογος ευαισθήτου ανδρός»
«Μπροστά μας ένα σταχτοδοχείο και το μπουκάλι με το τσίπουρο Σηκώναμε τα ποτήρια και πίναμε μαζί. Άλλοτε σαλπάραμε στη σιωπή..» – από τη Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Κουβέντες στην τύχη»
«Είναι σημαντικό να ξυπνήσουμε από το συλλογικό όνειρο που ονομάζουμε «πραγματικότητα» και να αφυπνιστούμε στην εσωτερική μας εμπειρία που θα μας επιτρέψει να επανακτήσουμε τη θέση μας στη Δημιουργία.» – από την Βιολέττα Ψωφάκη Συνεχίστε την ανάγνωση Κάθε άνθρωπος πιστεύει πως τα όρια του πεδίου όρασής του είναι τα όρια του κόσμου.
«Εύχομαι μια μέρα να γιατρευτούν όλες οι πληγές μου μα πιο πολύ αυτές που δεν φαίνονται. Θα ήθελα να στις δείξω, να είσαι η μητέρα που θα τις γιατρέψεις. » – από την Αρετή Καμπίτση Συνεχίστε την ανάγνωση «Εντελέχεια»
«»Εκείνο που θυμάμαι από εκείνο το καλοκαίρι είναι ένα γλέντι που είχε γίνει στο χωριό μας στον 15αύγουστο. Ανάμεσα στα τραπέζια, την μουσική και το παιχνίδι, υπήρχε ένας τύπος που πουλούσε μπαλόνια. » – γράφει ο Νίκος Βραχασωτάκης Συνεχίστε την ανάγνωση «Μια μάλλον αισιόδοξη ιστορία»
«Με κράτησαν νομίζω ως τα ξημερώματα. Δεν ηύραν άκρη. Βάλαν τη νέα ετούτη υπόθεση στο αρχείο τους, στις «ανεξιχνιάστων αιτιών αυτοκτονίες παρελθόντος χρόνου»..» – γράφει ο Άγγελος Ήβος Συνεχίστε την ανάγνωση «Κατά συρροήν αυτόχειρ»
«Ένα χτύπημα των δακτύλων. Τόσο χρειάζεται ο ανθρώπινος νους για να ξυπνήσει ή να σαλέψει. Να ζυμώσει ή να διαλύσει. Να κοιτάξει τον καθρέπτη ή τη σκιά του.»
– γράφει ο Ραφαήλ Αρετάκης Συνεχίστε την ανάγνωση «Το σφυρί και το καλέμι»
«Έχει μεγάλη υγρασία. Και κάπου εκεί ανάμεσα στιγμιαία ένας άνεμος ράθυμος , άφησε τα ίχνη του στους ώμους..» – από τη Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση Μια νύχτα στη σταδίου»
«Ελύθηκαν τα γόνατά μου ντιπ. Ζάρωσα μουγγαμένος. Γυναίκα έμοιαζε πως ήτουνα ετούτο. Αλλά δεν ήτανε κανονικιά.»
– γράφει ο Άγγελος Ήβος Συνεχίστε την ανάγνωση «Για ένα πουκάμισο αδειανό»
«Ευτυχώς, από τους 45 επιβάτες του πλοίου κανένας δεν χτύπησε σοβαρά και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της Πτολεμαϊδας…»
– γράφει ο Ιωάννης Μπάχας Συνεχίστε την ανάγνωση «Με τριήρη στο Λέχοβο» (α’ μέρος)
«Ήμουν και εγώ στο Ρόσγουελ. Ήμουν ο γιατρός με τον σκούφο και τη στολή του χειρουργού που είδατε πίσω από το γυάλινο χώρισμα, σε εκείνη την ταινία του βρετανικού καναλιού τον Αύγουστο του 1995.»- γράφει ο Ιωάννης Μπάχας Συνεχίστε την ανάγνωση «Τους ανοίξαμε τα μάτια.»
«Επέστρεψε στο τώρα, στη δουλειά, προσπαθώντας να χαμογελά. Του χαμογέλασε κι εκείνη: το βλέμμα του κόλλησε στα μάτια της.»- γράφει ο Ευθύμης Καλομοίρης Συνεχίστε την ανάγνωση «Δεύτερη ευκαιρία»
«Δεν τον αγαπούσα, γι’αυτό μ’έπιασε τέτοια απελπισία που έφυγε. Όλη τη νύχτα, έπαιρνα φόρα και χτύπαγα το κεφάλι μου στον τοίχο ξανά και ξανά..»
– επιλογή αποσπάσματος, Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Υπνοβάτης», της Μαργαρίτας Καραπάνου
«Κι ενώ αν τον έβλεπε κανείς βιαστικά θα νόμιζε πως πουλούσε ύφος, εικόνα και αμπελοφιλοσοφίες, στην συνέχεια τον μαγνήτιζε το βλέμμα του ανθρώπου που έχει ζήσει πράγματα.» – γράφει ο Νίκος Νερούτσος Συνεχίστε την ανάγνωση «Μαρακές», (απόσπασμα)
«H αγάπη είναι ανήμερο θεριό που τρώει την ζωή μας….μα μόλις φύγει καταλαβαίνουμε ότι αυτή ήταν η ζωή μας.,»
– επιλογή κειμένου: Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Μενέλαος Λουντέμης: «Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους» (απόσπασμα)
«Σηκώθηκε αέρας δυνατός, θαλασσινός· φούσκωσε τη θάλασσα κι ανακάτεψε την αντάρα μου μαζί με τη δική της.» – από τη Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Απόδραση»
«Θέλω να χωρέσω στην πρώτη τρύπα από τη ζώνη σου. Άμα φουσκώνεις, να σου χαρίζω τα στηθάκια μου.» – από την Αγγελίνα Ρωμανού Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι Εκείνοι»
«Οι γδούποι ξάφνου σταμάτησαν.
Εισέβαλαν οι φρουροί της Εγκράτειας μες στο κάστρο.» – από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο αποχαιρετισμός»
«Όπως και με τα περισσότερα, που αγαπούσε, ήταν δειλός» – από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Η βαλίτσα»
«Δυο βραδιές πριν φύγει αρρώστησε και χρειαστεί να μπει επειγόντως στο νοσοκομείο για μια επέμβαση.» – γράφει ο Ευθύμης Καλομοίρης Συνεχίστε την ανάγνωση «Ονειρεμένο ταξίδι»
Τον τελευταίο μισό χρόνο, σταδιακά και με πολύ γρήγορους ρυθμούς, χάρις στα συστήματα εκτύπωσης στον χώρο, η Νέα Σιναβάλντα μεγάλωνε, μέρα τη μέρα. γράφει ο Αστροβάμων Συνεχίστε την ανάγνωση «Το «δώρο»»
«Έβαλε να παίξει ένα γλυκόπικρο μπλουζ. Τη σήκωσε με δυσκολία και την τράβηξε σαν πορσελάνη στην αγκαλιά του.» – από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο χορός»
Μνήμες που πονούν, από τότε, μικρό παιδάκι, που είδα την μητέρα να κλαίει γοερά και να ζαρώνει από φόβο και μοναξιά. γράφει ο Αστροβάμων Συνεχίστε την ανάγνωση «Μόνος με τη μητέρα.»
«Όταν ο Χέμινγουεη έστειλε τα μυαλά του στον τοίχο μ’ένα κυνηγετικό όπλο,
αυτό ήταν στυλ.» Συνεχίστε την ανάγνωση Τσαρλς Μπουκόφσκι : «Το στυλ είναι η απάντηση σε όλα.»
«Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει, χαμογελούσε μόνο, και τα βαθουλά, μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και καλοσύνη.» Συνεχίστε την ανάγνωση Νίκος Καζαντζάκης: «Η μάνα μου,μια άγια γυναίκα.»
«Το έβγαλα με προσοχή από το κουτί. Μέτρησα τις χάντρες. Δέκα οκτώ. Όσα τα χρόνια του πικρόγλυκου γάμου.» – από την Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ασημένιοι κόμποι»
«Και τώρα τί• με την πέννα στο χέρι μέσα στο έρημο σπίτι σου• τί σκαλίζεις, τί σκάβεις, πού γυρεύεις να βγεις; Όλα εδώ, είπες• εδώ πληρώνονται..» Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Νυχτερίδα» (απόσπασμα)
Η κοπέλα δεν νοιαζόταν ούτε για τα κρύα δάχτυλα ούτε για τα λάγνα βλέμματα. Ακίνητη και ιερή κράταγε συντροφιά σε περιπλανώμενους και παραπλανημένους.» – γράφει ο Βαγγέλης Σωτήρης Συνεχίστε την ανάγνωση «Η τελειότητα της γυναικείας μοναξιάς» (μέρος α’)
«Βγήκε από το γιαπί με τα χέρια στις τσέπες και το κεφάλι χωμένο στους ώμους. Οι πρώτες σταγόνες άρχισαν να του γλείφουν το πρόσωπο, αλλά ούτε που τον ένοιαξε.» – από τη Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Σύμβαση» (α΄μέρος)
«Δε θέλω να φοβάσαι. Σου το έχω υποσχεθεί πως θα ‘μαστε μαζί για πάντα. Εγώ κι εσύ και κανένας ανάμεσα μας, πια.» – από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Μη φοβάσαι, δε θα μείνουν.»
» Κάθε φορά που άνοιγε πόρτες, φοβόταν ότι η Κόλαση τον περίμενε από πίσω τους.» – γράφει ο Ευθύμης Καλομοίρης Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Πόρτα της κόλασης.»
«Η νεαρή μάζεψε βιαστικά το γάλα , έσφιξε τη γιαγιά από τον αγκώνα και σχεδόν την έσυρε πίσω στο πεζοδρόμιο..» – από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση «Τα ψώνια»
Αν είσαι Ουαλλός και σε λένε Hugh Williams δεν σου μέλλεται να πνιγείς!! – Μετάφραση, επιμέλεια Θωμάς Αργυρέας Συνεχίστε την ανάγνωση Η πιο παράξενη σύμπτωση
«Οι μαθητές του κοιτάζονταν ντροπιασμένοι. Δεν ήξεραν τι να πουν. Ο δάσκαλός τους σίγουρα θα είχε μια απάντηση για όλα αυτά, αλλά δεν ήταν πια ανάμεσά τους να την δώσει.» – γράφει ο Χαρίτων Χαριτωνίδης Συνεχίστε την ανάγνωση «Το θαύμα»
«Σήμερα,αρνήθηκα να πάω στη δουλειά. Σκέφτηκα πως υπήρχε ένας αρκετά προκλητικός ανοιξιάτικος ήλιος,ώστε να μη του απαντήσω αναλόγως.»
– από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Στο παγκάκι μου»
» Είχαν περάσει τόσα μαζί, αλλά δεν της έλεγε ο βλάκας, ο εγωιστής, πόσο την είχε ερωτευτεί.»- από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση «Η συνάντηση»
«Το όλο σκηνικό ήταν πραγματικά θεϊκό. Το θέμα τώρα όμως ήταν αρκετά πιο περίπλοκο από μια κακή χορωδία χερουβείμ και έναν μετανιωμένο δαίμονα..» γράφει ο Βαγγέλης Σωτήρης Συνεχίστε την ανάγνωση Λίστα ζωής» (β’μέρος)
«Έξω, περίμενε το σκάφος κι έπρεπε όλα να γίνουν γρήγορα.Φόρεσε τον φεσμάτριους μανδύα της και γρήγορα μεταμορφώθηκε στο στοιχείο ΗLrt4 της κοινής μας ατμόσφαιρας.»- από την Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Φρέτζκιρτς, κρατήσου, αγάπη μου.»
Η μικρή του εγκεφαλική βλάβη, που ήταν για τον ίδιο θείο χάρισμα, δεν του επέτρεψε ποτέ να βολτάρει ,σφυρίζοντας, σε αέρα καθαρό. -της Μαρίας Λυδίας Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Απόσπασμα από την ανέκδοτη νουβέλα:»Ο Ανθρωποκτόνος»
«Ψηλή, η μαντίλα της καλύπτει το μισό πρόσωπο και σκεπάζει τους ώμους της. Το κάλεσμά της ανεκπλήρωτος πόθος.» – από την Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση Ο φάρος
«Στην εφηβεία της η αμφιβολία γίνεται σχεδόν εκκωφαντική. Βάζει κροτίδες στη σκέψη για να την τρομάξει τόσο, που να αργήσει να ξανασκεφτεί.- από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση Ανατρέφοντας την αμφιβολία
Όσο πλησιάζαμε, τόσο πιό έντονα γίνονταν τα εγκεφαλικά κύματα και τόσο περισσότερο έμοιαζε να ήταν ένα και μοναδικό νοήμον όν που τα εξέπεμπε. -γράφει ο Αστροβάμων. Συνεχίστε την ανάγνωση «Ένας πλανήτης, αλλιώτικος!»
«Σκέψεις , ενοχές, πικρίες, αγάπη ανομολόγητη, χάδια ανεκδήλωτα ακόμα, λόγια μετέωρα, ντυμένα σα για ραντεβού που απέμειναν να κοιτάζουν στο παράθυρο πνιγμένα.»- από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση Η Εγγονή: [μέρος β’]
«Τρεις μέρες, όμως,πέρασαν και το Μπλε Κοράκι ακόμη να φανεί.»- από την Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση ΤΟ ΜΠΛΕ ΚΟΡΑΚΙ
«Στην προσωπική του συλλογή από ερωτικούς βοηθούς, είχε τρεις γυναίκες, δύο άντρες και έναν φωσφορίζοντα ερμαφρόδιτο ο οποίος κόστιζε μια μικρή περιουσία..»- γράφει ο Βαγγέλης Σωτήρης Συνεχίστε την ανάγνωση Λίστα ζωής [α’ μέρος]
«Οι γλώσσες της αγάπης, λένε, είναι πέντε . Και μια από αυτές είναι ο χρόνος που δίνεις σε κάποιον , ποσοτικά αλλά και ποιοτικά.» – από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση Η εγγονή [μέρος α’]
«Ο πόλεμος.Ο διωγμός.
Ανάθεμα! Σφαγή ήτανε..όχι διωγμός!»- γράφει ο Νίκος Νερούτσος Συνεχίστε την ανάγνωση Το κομπολόι
Δεν υπάρχει απόσπασμα διότι το άρθρο είναι προστατευμένο. Συνεχίστε την ανάγνωση Πρoστατευμένο: Σ’ αγαπώ ανασαιμιά μου
«Ανθρώπινα μπαλόνια αγόρι μου είναι και οι δύο, ανθρώπινο μπαλονάκι είσαι και εσύ.»
– γράφει ο Χρήστος Κοτρώτσιος Συνεχίστε την ανάγνωση Μια μπαλάντα του δρόμου
Ένα κύμα μελαγχολίας με έκανε να σκυθρωπιάσω στην σκέψη ότι όλη αυτή η ζωή του πλανήτη, σύντομα, θα έπαυε να υπάρχει. – γράφει ο Αστροβάμων Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Κόκκινος Γίγαντας»
«Κανένα πλάσμα του βυθού δε μπορούσε να την παρηγορήσει, δε μπορούσε να την πείσει πως μακριά από το φεγγάρι θα ήταν καλά..»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Ο έρωτας της θάλασσας για το φεγγάρι
«Ανάμεσα από ώμους γιγάντων ρέει το χρυσάφι σε θάλασσα από χαλκό..»- Νίκος Νερούτσος Συνεχίστε την ανάγνωση Το νησί του χρυσού καταρράκτη
«Τη σεβόταν. Την κρατούσε μαλακά και την άφηνε να παίρνει τα σχήματα που η ίδια ήθελε. Την πρόσεχε.»- από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση Η πλαστελίνη
«Θα ειδοποιήσω τον προϊστάμενο αξιωματικό. Στο μεταξύ χρησιμοποιείστε όλα τα πειραματόζωα που διαθέτουμε για να παράξετε ποσότητες από το βακτήριο αυτό.» – γράφει ο Αστροβάμων Συνεχίστε την ανάγνωση «Στη δίνη του απόλυτου εφιάλτη»
«Την δέκατη μέρα πλέον, τα χείλη μας ξερά, σκασμένα παντού κι ο ουρανίσκος, μάταια, να περιμένει λίγο υγρό σάλιο, μιαν ανακούφιση..»- από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Η κοιλάδα των χαμένων θεών
«Σφίγγει το βιβλιάριο στα χέρια. Κοιτάζει πάλι τη μικρή δαχτυλιά στο παράθυρο.Τώρα του φαίνεται ακόμη μικρότερη.» – από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Η δαχτυλιά
«Καινούρια έξω-πλανητικά υποκείμενα, φαίνεται να έχουν πολιορκήσει τις ζώνες γύρω από την ατμόσφαιρα του Methuselah,άγνωστο από πότε.»- από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Methuselah: προσωρινή ανωμαλία
«Μην αναβάλλετε τη ζωή σας πιστεύοντας πως «κάποια μέρα» θα μπορέσετε να είσαστε ευτυχισμένοι»- γράφει η Βιολέττα Ψωφάκη Συνεχίστε την ανάγνωση Στην ερώτηση της ζωής σας, είστε η απάντηση
«Τα διαλυμένα κολλώδη ηλεκτρόδια αλλά και τα υπόλοιπα υγρά, που βρήκαμε στο πάτωμα, υποδείκνυαν πως το υποκείμενο 34-D489 διέφυγε σε κρίσιμη κατάσταση.»- από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «G456-Felix: η απόδραση»
Παράξενο , αλλά εκείνη τη στιγμή, αυτό που αναρωτήθηκα ήταν , αν θα μπορούσα να ‘μαι όντως τόσο γρήγορος – γράφει ο Ορφέας Μαντουδάκης Συνεχίστε την ανάγνωση Η σκάλα στον ακάλυπτο
«..Είναι ο ποιητής , που με τη δύναμη του έργου του επαναπροώθησε το status quo του , προσδίδοντας του μια ανοιχτή δυναμική επικαιρότητας , πάντα ντυμένο με βαθειά αγάπη προς τον άνθρωπο..»- Συνεχίστε την ανάγνωση ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: ένα μικρό απόσπασμα κι ένα σχόλιο
Οι ανάσες τους κοφτές βαριές συνηγορούν στο έγκλημα, τα λόγια πρόστυχα και οι αγκαλιές γεμάτες. – από τη Βανέσσα Τόλια Συνεχίστε την ανάγνωση Πάντα σε πίστευα
» Ίσως ήταν από την κούραση και το παραλήρημα του πυρετού, αλλά έξαφνα είδα πως βρέθηκα μπροστά σε ένα κάστρο.» – από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση Blackthorn
«Ο κόσμος και η πραγματικότητα για τον καθένα είναι διαφορετικά επειδή καθορίζονται από την προσωπική αντίληψη και οπτική του»
– γράφει η Βιολέττα Ψωφάκη Συνεχίστε την ανάγνωση Ζούμε ο καθένας στον κόσμο του
APODYOPTES 